Ich sztuka, często mniej czy bardziej zapomniana, ożywa dziś dzięki wznowieniom na płytach kompaktowych. Szereg legendarnych wykonawców muzyki Chopina, których będziemy przypominać na naszej antenie, rozpocznie Stefan Askenase, artysta który poprzez swoje nauczycielki - uczennicę słynnego Karola Mikulego, wpisał się w tradycję wykonawczą pochodzącą od samego Chopina. Jego dorobek fonograficzny, obejmujący głównie twórczość Chopina, utrwalony w latach 50. przez Deutsche Gramophon, został niedawno opublikowany po raz pierwszy na CD. Wybór jego interpretacji chopinowskich przedstawię w tym tygodniu w paśmie Gramy czasem, od poniedziałku do czwartku, 25.02 - 28.02, o godz. 11.10.
Grażyna Teodorowicz
* * *
Stefan Askenase
Pianista polski, ur. 10 lipca 1896 r. we Lwowie, zm. 18 października 1985 r. w Bonn. Mając pięć lat rozpoczął naukę gry na fortepianie u matki, pianistki (uczennicy Karola Mikulego). Po dwóch latach zajęła się nim Ksawera Zacharyasiewicz (uczennica Franciszka Ksawerego Mozarta), a następnie Teodor Pollak, profesor i dyrektor Szkoły Muzycznej Ludwika Marka we Lwowie. W 1913 r. wyjechał do Wiednia na dalsze studia pianistyczne u Emila von Sauera (ucznia Franciszka Liszta). Wkrótce odbył się tam jego debiut pianistyczny. W 1920 r. zadebiutował w sali Filharmonii Warszawskiej: 1 lutego grając Koncert a-moll Schumanna, a 6 lutego Koncert B-dur Brahmsa i Koncert f-moll Chopina. Po wspaniale przyjętych występach otrzymał znakomite recenzje, wśród nich pióra Franciszka Brzezińskiego, który m.in. napisał: „Nieskazitelna technika, niezawodna pamięć, znakomite poczucie brzmienia fortepianu, piękne uderzenie, nade wszystko zaś pełna inteligencji i zdrowego uczucia interpretacja – wszystko to stawia młodego pianistę dziś już w rzędzie najpoważniejszych wirtuozów i pozwala mu wróżyć najświetniejszą karierę estradową”. Po sukcesach w Wiedniu i Warszawie zaczął rozwijać działalność koncertową, występując w Austrii, Niemczech i Francji. W l. 1922-1925 mieszkał w Kairze, gdzie był profesorem klasy fortepianu w miejscowym Konserwatorium. W 1927 r. przeniósł się do Brukseli, przyjmując profesurę w Królewskim Konserwatorium (uczył tam przez czterdzieści lat). Niezależnie od pracy pedagogicznej cały czas koncertował, grając niemal we wszystkich krajach Europy, w Ameryce Północnej, Afryce i in. Pierwszy raz po II wojnie światowej wystąpił w Polsce 17 maja 1946 r. W 1965 r. założył towarzystwo Arts und Musik, mające na celu uratowanie zabytkowego dworca kolejowego w Rolandseck n. Renem. Po jego odrestaurowaniu swoje pracownie artystyczne mieli tam m.in. Pierre Fournier, Henryk Szeryng, Salvador Dali i Askenase. Prowadził letnie kursy mistrzowskie dla pianistów w Bonn i Kolonii. Był jurorem Międzynarodowych Konkursów Chopinowskich w Warszawie (1955, 1960). W 1981 r. z okazji jubileuszu 85. urodzin dał w Europie 85 koncertów. Był wybitnym interpretatorem dzieł Scarlattiego, Bacha, Beethovena, Chopina, Brahmsa Schuberta, Schumanna i Albéniza. Jego uczniami byli m.in. Martha Argerich, Andrzej Czajkowski i Mitsuko Uchida.
Za: www.bn.org.pl/chopin
