Wratislavia Cantans rozpoczęła się wyjątkowo mocnym uderzeniem - słynną Wielką Mszą h-moll Bacha we wzorcowej interpetacji Philippe'a Herreweghe. Choć intelektualne i pedantyczne odczytania holenderskiego dyrygenta dalekie są od modnego dziś - ecmojonalnego oraz dynamicznego - stylu "południowego", wciąż budzą ogromne emocje. Między innymi o tym opowiadają Ewa Kofin i Dorota Kozińska - krytyczki muzyczne, które na bieżąco relacjonowały dla nas festiwalowe wydarzenia.
Herreweghe, jak zwykle, zadbała o znakomitą obsadę głosów solowych. Tym razem zaprosił między innymi holenderskiego basa Petera Kooija, wybitnego odtwórcę partii z repertuaru bachowskiego. Artysta ma w repertuarze wszystkie utwory wokalne lipskiego kantora, a w dorobku artystycznym ponad sto trzydzieści nagrań. Jest również dyrygentem, założycielem orkiestry kameralnej De Profundis, zespołu młodych śpiewaków Sette Voci oraz kwartetu solistów Tanto Canto. Od dwudziestu lat zajmuje stanowiska profesorskie: uczył śpiewu w Amsterdamie, Hanowerze, Tokio i Hadze. Występował w najważniejszych salach koncertowych świata, łącznie z Carnegie Hall i Royal Albert Hall. O tym wszystkim opowiadał Grzegorzowi Chojnowskiemu w sobotnim Europejskim Magazynie Kulturalnym.
Jednym z najważniejszych wydarzeń festiwalu był takż koncert dedykowany twórcy Wratislavii Cantans – Andrzejowi Markowskiemu, zdobywcy prestiżwoej Grand Prix du Disque de l’Académie Charles Cros za nagranie utworu Utrenja Krzysztofa Pendereckiego. To właśnie arcydzieło - rzadko niestety wykonywane - zabrzmiała we Wroławiu pod batutą Antoniego Wita. Anna Kowalów rozmawiała o Utrennji z kompozytorem oraz dyrygentem.
Fragment nagrania Wielkiej Mszy h-moll pod dyrekcją Philippe'a Herreweghe:
