Sukcesy i upokorzenia – spotkanie z Januszem Głowackim
Po ukończeniu Polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim Janusz Głowacki pracował w czasopiśmie "Kultura" gdzie pisywał między innymi felietony, w których przedstawiał rzeczywistość z właściwą mu gorzka ironią. Debiutował zbiorem opowiadań Wirówka nonsensu. Jest też autorem książek takich jak Nowy taniec la ba-da, My sweet Raskolnikow, Moc truchleje, Ostatni cieć i Z głowy - autobiograficznej opowieści o życiu, ludziach i dochodzeniu do sukcesu.
Jest również autorem scenariuszy do filmów Polowanie na muchy w reżyserii Andrzeja Wajdy i Trzeba zabić tę miłość oraz współautorem (wraz z Markiem Piwowskim) scenariusza kultowego filmu Rejs. W grudniu 1981 Głowacki wyjeżdza do Londynu na premierę swego dramatu Kopciuch, a po wybuchu stanu wojennego pozostaje za granicą - najpierw w Anglii a potem w USA. Po dużym sukcesie w Stanach Zjednoczonych dramatu Polowanie na karaluchy, jego studium oparte również o własne doświadczenia emigranta, odnosi w Nowym Jorku duży sukces. Podobnie jak sztuki dziejące się w odmiennych realiach np. Antygona w Nowym Jorku czy Czwarta Siostra, również inne utwory Głowackiego, są próbą odpowiedzi na najważniejsze pytania człowieka we współczesnym świecie. Jest też dramaturg laureatem prestiżowych nagród literackich między innymi American Theatre Critica Association Award 1987.
W Wieczorze Literackim Bożeny Markowskiej Janusz Głowacki opowiada o upokorzeniach emigranta i drodze do sukcesu, a fragmenty jego autobiograficznej książki Z głowy czyta Piotr Fronczewski.
