Czwartek, 18 września
Piotr Matywiecki "Twarz Tuwima". Monografia znakomitego poety, człowieka, którego życie było swoistym sejsmografem, rejestrującym jawne i podskórne prądy ideowe ubiegłego wieku. Życiorys Tuwima, jego twórczość oraz mit, który funkcjonuje w naszej świadomości, stały się w tej książce podstawą do rozważań nad minionym stuleciem, i na odwrót: refleksja o epoce, w której żył autor Balu w Operze, pozwala lepiej zrozumieć rozmaite szczegóły jego biografii.
"Pisząc tę książkę, zasłuchiwałem się w słowa poety. I zapatrzony byłem w cień Tuwima, w poetyckość. Mam jednak nadzieję, że dostrzegłem jego twarz" - mówi o swojej książce
Piotr Matywiecki.
Środa, 17 września
Małgorzata Szejnert "Czarny ogród". Książka znanej dziennikarki, która opisuje historię dwóch dzielnic współczesnych Katowic: Giszowca i Nikiszowca. Giszowiec można określić jako wzorcową kolonię robotniczą, zbudowaną w 1905 roku na polecenie dyrektora spółki węglowej "Giesches Erben" Uthemanna. Wyróżnia ją niezwykłe jak na architekturę Śląska tamtych czasów, rozwiązania architektoniczne - domki wzorowane na wiejskich chałupach z ogródkami, sporo zieleni, w centrum osady park. W książce "Czarny ogród" dzieje kopalni Gische splatają się z losami wybranych bohaterów - mieszkańców Giszowca od kilku pokoleń. Można tę książkę czytać jako historię regionu w XX wieku, pełnym dramatycznych wydarzeń (wojny, powstania śląskie, plebiscyt), można też ją czytać jako zbiór sag rodzinnych - Wieczorków, Gawlików czy Kasperczyków... Więcej o narodzinach pomysłu i pracy nad tą książką, wydaną w 2007 r. przez wydawnictwo Znak opowiada autorka w rozmowie z Iwoną Malinowską. Wybrane fragmenty czyta Andrzej Blumenfeld.
Wtorek, 16 września
Rozmowa z poetą Adamem Zagajewskim o nominowanym do Nagrody Cogito zbiorze esejów "Poeta rozmawia z filozofem". Fragment eseju "Anglosaskie biografie" czyta Piotr Bajor.
Poniedziałek, 15 września
Rozmowa z Olgą Tokarczuk o jej ostatniej książce, nominowanej do nagrody Cogito. Bieguni to książka odważna, w której Olga Tokarczuk opowiada o sobie i o swoim widzeniu świata.
"Ta książka stara się być lojalna wobec kakofonii i dysonansu naszego doświadczenia świata, wobec niemożliwości jego ujednolicenia, wobec jego chaosu, rozpadania się i ponownego tworzenia nowych konfiguracji.
Jestem w niej wierna peryferiom, obszarom niedopowiedzianym, zamazanym. Powtarzam w niej własne błędy i wydaje mi się to absolutnie konieczne."
Piątek, 12 września
Franceska Michalska urodziła się w 1923 roku w Kamieńcu Podolskim. Cudem przeżyła wielki głód na Ukrainie. W 1936 roku jej rodzina wraz z wielotysięcznymi rzeszami Polaków z obszarów Polski przedrozbiorowej została zesłana do Kazachstanu. Michalska ukończyła szkołę felczerską w Petropawłowsku w grudniu 1941 roku, najtrudniejszą jednoosobową praktykę medyczną odbyła na głębokiej prowincji Kazachstanu, a potem w latach 1942-44 rozpoczęła studia medyczne – najpierw w Ałma-Acie, potem w Charkowie i Czerniowcach, zakończone we Wrocławiu po samotnej oficjalnej repatriacją do Polski. Od 1955 r. mieszka w Siemiatyczach na Podlasiu. Całe życie zawodowe poświęciła pracy w tamtejszym szpitalu, gdzie była ordynatorem oddziału dziecięcego. Do dzisiaj jest znanym w całej okolicy pediatrą, odwiedzanym przez pacjentów także z innych regionów.Swoje wspomnienia Z lat 30 i 40. zawarła w książce "Cała radość życia", nominowanej do Literackiej nagrody medió publicznych COGITO.
Czwartek, 11 września
Rozmowa z Andrzejem Mandalianem, którego tomik "Poemat odjazdu" nominowany jest do literackiej nagrody mediów "Cogito" - "Pierwszym moim językiem – doszczętnie zresztą zapomnianym – był ormiański, następnym – rosyjski i dopiero trzecim – polski. Urodziłem się w Szanghaju, w grudniu 1926 roku, w rodzinie wędrownych wywrotowców, którzy i w dalszej swojej wędrówce nie ominęli żadnej światowej zawieruchy, bez różnicy, czy się zdarzyła w Chinach, czy w Hiszpanii. Konsekwencją tego stało się niezbyt stabilne dzieciństwo spędzone w ówczesnym Związku Sowieckim. Wiersze zacząłem pisać jeszcze w Rosji, oczywiście po rosyjsku, a że moja dotychczasowa edukacja narzucała pewne gotowe już wzory (wzory poezji radzieckiej lat 20.), po przyjeździe do Polski z łatwością odnalazłem swoje miejsce w ówczesnym socrealu. Na szczęście, otrzeźwienie przyszło dość szybko i gwałtownie. Zaniemówiłem jako poeta. Przez kilkanaście następnych lat zajmowałem się prawie wyłącznie tłumaczeniami. Do pisania własnych wierszy wracałem z trudem i bez przekonania. Dopiero w połowie lat siedemdziesiątych – za namową przyjaciół - wydałem w Czytelniku Krajobraz z kometą (1976), a na przełomie dekady, w czasach pewnego luzu: Egzorcyzmy (1981).Krótką prozą liryczną Na psa urok (1985) poprzedziłem pisaną podczas stanu wojennego powieść Operacja Kartagina, wydaną w drugim obiegu przez Nową (1985). Również w Nowej, ale działającej już oficjalnie, ukazał się zbiór opowiadań autobiograficznych pt. Czerwona Orkiestra (1993). A potem znów zająłem się przekładami. Dopiero po nagłej śmierci żony, która zawsze przekonywała mnie do poetyckich powrotów i której uporowi w tym względzie wszystkie je zawdzięczałem, ponownie wróciłem do wierszy" - pisze Andrzej Mandalian w posłowiu do swoich wierszy z tomiku "Poemat odjazdu".
Środa, 10 września
Prof. Jerzy Jarzębski - historyk literatury i krytyk literacki opowiada w rozmowie z Witoldem Malesą o pracy w Jury Literackiej Nagrody Mediów Publicznych COGITO.
Wtorek, 9 września
Janusz Krasiński - pisarz, jeden z jurorów decydujących o przyznaniu w dziedzinie literatury pięknej, Nagrody Mediów Publicznych – Cogito ufundowanej przez Telewizję Polską S.A. i Polskie Radio S.A, w rozmowie z Bożeną Markowską, mówi o kondycji współczesnej literatury polskiej i nominowanych do nagrody Cogito książkach. Zastanawia się też dlaczego do tej pory nie powstało dzieło utrwalające przemiany, jakie zachodzą w Polsce od roku 1989 – opisujące czas rodzenia się polskiej demokracji. We wtorek o godz. 15.45
Poniedziałek, 8 września
Naszym gościem jest Pani Julia Hartwig - wybitna poetka, tłumaczka, eseistka i przewodnicząca jury nagrody Cogito.
