Tu i teraz. Polski teatr bez kostiumów

- Teatr daje możliwość złapania dystansu do rzeczy, którą się widzi - mówiła reżyserka Natalia Korczakowska. Sztuk kostiumowych na naszych scenach jest niewiele. Co to oznacza dla polskiego teatru? Rozmawialiśmy o tym w Dwójce z reżyserami i teatrologami.

Przedstawienie "Baba Chanel"

Foto: mat.prasowe/teatr-jaracza.lodz.pl

- Estetyka teatralna w ciągu kilkunastu lat diametralnie się zmieniła - mówił prowadzący audycję Tomasz Mościcki - Teatr dość świadomie zrezygnował z czegoś, co przez wiele stuleci było jego siłą. Ze scenicznej iluzji.
Obecnie polski teatr żyje w jednym wielkim "tu i teraz". Modernizuje się dramaty, sztuki osadzone w konkretnych kontekstach historycznych wystawiane są coraz częściej w kompletnym od nich oderwaniu.
- Naśladowanie jest grobem sztuki teatru. Cieszy, że teatr jest w sposób świadomy sztuką konstrukcji zupełnie nowego świata, który może być ucieczką, wytchnieniem, czymś co się przeciwstawia światu za oknem. Tego świata nie należy przekalkowywać - mówił w "Rozmowach po zmroku" prof. Rogacki.
Co przyniosło to teatrowi? O co go (i nas) wzbogaciło, a o co być może zubożyło? Czy to nowa sytuacja, czy miała już precedensy?
Gośćmi "Rozmów po zmroku" byli reżyser teatralna i operowa oraz scenograf, Ewelina Pietrowiak; reżyserka teatralna i scenografka Natalia Korczakowska,  teatrolog i badacz literacki, prof. Henryk Izydor Rogacki oraz krytyk teatralny Wojciech Majcherek.

usc