Turecki sweter badylarza

Ostatnia aktualizacja: 13.01.2014 10:00
- Ilekroć pojawia się szklarnia w PRL-owskim kinie, oznacza to, że zaraz będą kłopoty - o prawdach i mitach na temat badylarzy, jak złośliwie nazywano hodowców kwiatów i warzyw, opowiadał w Dwójce dr Patryk Wasiak z Instytutu Kulturoznawstwa Uniwersytetu Wrocławskiego.
Audio
Stragany z warzywami, owocami, nabiałem, przetworami i innymi produktami żywnościowymi na Bazarze Różyckiego w dzielnicy Praga Północ.
Stragany z warzywami, owocami, nabiałem, przetworami i innymi produktami żywnościowymi na Bazarze Różyckiego w dzielnicy Praga Północ.Foto: PAP/Wojciech Kryński

Oto przepis bardzo dobry na scenariusz nowej "Kobry":
Bierze się więc badylarza, co widokiem swym przeraża
Ów badylarz ma miliony, osiem aut i cztery żony

Ten fragment wierszyka "Przepis" z roku 1973 znakomicie oddaje nastrój, jaki panował wokół badylarzy w czasach PRL-u. Byli oni grupą społeczną potępianą zarówno przez oficjalną propagandę, jak i przez inteligentów. Zarzucano im kombinatorstwo, spekulację, chciwość oraz brak ogłady i niski kapitał kulturowy.

- Badylarze przez klasę robotniczą byli postrzegani jako ci, którzy wyzyskują - zwracał uwagę dr Patryk Wasiak. - Z kolei inteligencja uważała ich za tych, którzy zarabiają pieniądze, co kłóciło się z etosem polskiego inteligenta, interesującego się kulturą, a nie biznesem - dodał.

Badylarze, począwszy od lat 70., byli jedną z najlepiej zarabiających grup społecznych w Polsce. Z wykazu dochodów, opublikowanym w roku 1986, wynika, że w tej hierachii plasowali się na drugim miejscu, zaraz po szefach firm polonijnych.

- Ich interes zaczął być bardzo dochodowy ze względu na subsydiowany przez państwo tani węgiel, wykorzystywany do ogrzewania szklarni. Produkty, czyli warzywa i kwiaty, mogli sprzedawać na różnych straganach w warunkach wolnorynkowych. Mogli sobie ustatalać ceny. To była niezwykle lukratywna gałąź gospodarki - wyjaśniał gość audycji "Za kurtyną PRL-u".

Szemrany wizerunek badylarza, który robi pokątne interesy, znalazł swoje odbicie w kulturze. Prywatni agenci kiosków warzywnych w negatywnych rolach pojawiają się w kilku odcinkach serialu "07 zgłoś się", a także w filmie "Nie ma róży bez ognia". - Ilekroć pojawia się szklarnia w PRL-owskim kinie, to oznacza, że zaraz będą kłopoty. Poza tym badylarz w filmach nosi zawsze turecki sweter, który był symbolem złego gustu... - podsumował dr Patryk Wasiak.

A jacy naprawdę byli badylarze? O tym w nagraniu audycji, w której znalazły się też fragmenty wywiadów z dawnymi badylarzami.

Audycję przygotowali Agata Kwiecińska i Michał Nowak.

bch

Zobacz więcej na temat: PRL
Czytaj także

PRL - emerytury szare jak rzeczywistość

Ostatnia aktualizacja: 21.10.2013 17:00
- W latach 50., kiedy życie z emerytury było praktycznie niemożliwe, próbowano stworzyć specjalne świadczenia dla ludzi szczególnie zasłużonych. Jednym z jego beneficjentów był Leopold Staff, który otrzymał świadczenia wyższe niż średnia pensja - mówił w Dwójce prof. Dariusz Jarosz z Uniwersytetu Warszawskiego.
rozwiń zwiń
Czytaj także

Cudzoziemcy w PRL-u: przyjeżdżali nie tylko z miłości

Ostatnia aktualizacja: 26.11.2013 00:00
- O Polsce nie wiedziałam prawie nic. Wyobrażałam sobie, że ten kraj jest nie do życia, ale byłam młoda, nie bardzo się przejmowałam - w "Przestrzeniach kultury" przyglądaliśmy się świadectwom cudzoziemców, którzy zdecydowali się na życie za żelazną kurtyną.
rozwiń zwiń
Czytaj także

Bez komitetu w sylwestra zabawy nie będzie

Ostatnia aktualizacja: 30.12.2013 15:27
Jak rozdzielić szampana, żeby nie demoralizować młodzieży? Czy 6 tysięcy za orkiestrę to dużo? Przed takimi pytaniami stanęli organizatorzy pewnego sylwestra w roku 1970. Zachęcamy do wysłuchania audycji o atmosferze witania Nowego Roku w czasach PRL-u.
rozwiń zwiń