Zygmunt Krauze - Fête galante et pastorale

Kompozycje tego typu stwarzają niezwykłe sytuacje. Tak jak w "Grze w klasy" Cortazara, słuchacz decyduje o początku i zakończeniu utworu, o jego długości i sposobach percepcji, tworząc w ten sposób jego własną wersję.

Fragment okładki płyty Zygmunta Krauzego "Fête galante et pastorale"

Foto: mat. prasowe

[...] Od dawna uważam, że Krauze nie zawsze był dostatecznie doceniany. A w istocie to wielki pionier. Jego natura poszukiwacza przejawia się w długotrwałej fascynacji pewnym malarzem okresu międzywojennego, w jego improwizacjach, w tworzeniu nowych kombinacji kolorystycznych, czasem w sięganiu po instrumenty ludowe bądź mechaniczne, a także w jego muzyce przestrzennej i instalacjach oraz w fakcie bycia twórcą "postmodernistycznym", zanim termin ten zaczął w ogóle funkcjonować w muzyce.

Tak o Zygmuncie Krauze pisze, we wkładce do najowszej płytowej monografii kompozytora, Adrian Thomas, znany brytyjski muzykolog i publicysta oraz znawca współczesnej muzyki polskiej. Album "Fête galante et pastorale" zbiera najważniejsze koncertowe dzieła Krauzego z lat 70. i początku 80. Lista utworów:

1. Suite de danses et de chansons (Polska Orkiestra Radiowa, dyr. Wojciech Michniewski, Elżbieta Chojnacka - klawesyn, nagranie studyjne z 2000 r.)
2. Fete galante et pastorale (Polska Orkiestra Radiowa, dyr.Jacek Rogala, Warsztat Muzyczny - soliści, nagranie z 1995 r.)
3. Koncert fortepianowy (Polska Orkiestra Radiowa, dyr. Wojciech Michniewski, Zygmunt Krauze - fortepian, nagranie z 1998 r.)
4. Koncert skrzypcowy (Orkiestra Filharmonii Narodowej, dyr. Tadeusz Strugała, Konstanty Andrzej Kulka - skrzypce, 1980 r.)