K02
Festiwal „Pieśń naszych korzeni” - koncert zespołu Sequentia, kier. art. Benjamin Bagby (Jarosław, 24.08.2009); Sequentia, Benjamin Bagby – śpiew, harfa, kier. art.; Norbert Rodenkirchen – flety (Jarosław, Kolegiata, 24.08.2009), XVII Festiwal "Pieśń naszych korzeni". Fragmenty na koniec czasów IX – XI wiek
Muzyka europejska wczesnego średniowiecza (VIII-XI wiek – Anglia, Niemcy, Islandia, Akwitania, Alzacja): …sin tac piqueme, daz er touuan scal (Fulda, IX w) ; Unsar trohtin hat farsalt (Bawaria, IX w) ; Thes habet er ubar woroltring (Alzacja, IX w) ; Gaude coelestis sponsa (IX w) ; Thaer waes swylcra fela (VIII w) ; Cigni (X w) ; Iudicii signum (Akwitania XI w) ; Puella turbata (X w) ; Summi regis archaniele Michahel (Einsideln, X w) ; A feler austan um ieitrdala (Islandia, X w)
Festiwal "Pieśń naszych korzeni" to już bardzo długa i piękna historia, która zaczęła się w Starym Sączu, a od wielu lat kontynuowana jest w Jarosławiu, stanowiąc dumę i kulturalną wizytówkę miasta. Od samego początku niekonwencjonalna formuła tej imprezy przyciągała do niej w równym stopniu publiczność, co artystów, którzy bardzo chętnie i często na festiwal wracali. Jest kilka zespołów, które swoimi powrotami, jak też dyskusjami o kształcie festiwalu, zapisały się trwale w jego historii, które nieodłącznie kojarzą się z hasłem „Pieśń naszych korzeni”. Jednym z nich jest zespół Sequentia i postać Benjamina Bagby’ego. Przyjeżdżał od samego początku - genialne koncerty z nieżyjącą już Barbarą Thornton, niezapomniane wykłady, spotkania w klubie festiwalowym, wszyscy, którzy choć raz go słyszeli na festiwalu, czekali na kolejną szansę.
W 2009 zespół Sequentia przedstawił w Jarosławiu koncert "muzyki najdawniejszej", pokazujący nam korzenie naszej muzycznej cywilizacji – repertuar sięgający VIII wieku. Muzyczna archeologia? Nie, żywa muzyka i piękna interpretacja, która porusza nasze jak najbardziej współczesne emocje!
Retransmisję wydarzenia przedstawił w piątek 21 lutego o godzinie 13.00 Marcin Majchrowski.
***
W "Konkursie za SMS" co tydzień przedstawiamy Państwu nowe propozycje koncertowe.
Każdy z koncertów ma swój indywidualny symbol literowo-cyfrowy (K01, K02, K03, K04, K05). O tym, który z nich nadamy w całości w piątkowej audycji, decydują uczestnicy głosowania.
Aby wziąć udział w konkursie, wystarczy wysłać SMS pod numer 71211 z symbolem wybranego koncertu. Głosy oddawać można od godz. 15.00 w piątek do godz. 18.00 w czwartek. O wynikach głosowania informujemy na naszej antenie w czwartek o 19.30.
Uczestnicy głosowania mogą wygrać nagrody w postaci boxów płytowych. W każdy czwartek o godz. 18.30 otrzymają oni SMS z pytaniem konkursowym. Nagroda powędruje do osoby, która jako pierwsza udzieli SMS-em poprawnej odpowiedzi oraz odbierze telefon podczas piątkowej audycji "Koncert za SMS” i potwierdzi ją na antenie.
***
W tym tygodniu głosowali Państwo również na następujące koncerty:
K01
Koncert z okazji 200. rocznicy urodzin Franciszka Liszta – Polska Orkiestra Radiowa pod dyrekcją Łukasza Borowicza , solista: Leslie Howard – fortepian (Warszawa, 27.11.2011)
Franciszek Liszt II Rapsodia węgierska cis-moll , III Koncert fortepianowy Es-dur op. posth. , I Rapsodia węgierska cis-moll (transkrypcja orkiestrowa Franciszka Dopplera), Fantazja na tematy węgierskie na fortepian i orkiestrę
Koncertem tym Polska Orkiestra Radiowa złożyła hołd Franciszkowi Lisztowi, kompozytorowi urodzonemu 200 lat wcześniej, w nocy z 21 na 22 października 1811 roku w miejscowości Doborján, obecnie leżącej we wschodniej Austrii w prowincji Burgenland. Obok świetnie znanych Rapsodii węgierskich , w programie wieczoru znalazł się III Koncert fortepianowy Es-dur op. pośm., utwór wykonywany rzadko. O tym, że Liszt jest autorem trzech koncertów fortepianowych, było wiadome muzykologom od dawna na podstawie napisanego do wydawcy listu z końca 1839 roku. Koncerty Es-dur i A-dur zostały opublikowane w wersjach uznanych przez kompozytora za finalne, po latach ich publicznego wykonywania, a w ślad za tym dokonywania korekt, doskonalenia formy, cyzelowania szczegółów. Trzeci, napisany być może wcześniej niż wymienione wyżej, z jakichś powodów nie zyskał takiej ostatecznej postaci i nie został opublikowany za życia autora. Utwór utrzymany jest w ulubionej przez Liszta formie rozbudowanego allegra koncertowego, składającego się z kilku przechodzących płynnie epizodów, w tym umieszczonego centralnie fragmentu wolnego.
K03
65. Międzynarodowy Festiwal Chopinowski – recital fortepianowy Seong-Jin Cho (Duszniki Zdrój, 13.08.2010)
Robert Schumann Wariacje ABEGG op. 1 , Humoreska B-dur op. 20 , Fryderyk Chopin I Ballada g-moll op. 23 , 12 Etiud op. 10, Claude Debussy Clair de lune z Suity Bergamasque , Fryderyk Chopin Nokturn Es-dur op. 9 nr 2 , Polonez As-dur op. 53
Urodził się w 1994 roku w Seulu. Już dawno, mimo bardzo młodego wieku, uznany został za jeden z najbardziej obiecujących talentów pianistycznych swojej generacji. Naukę gry rozpoczął w wieku 6 lat, a pierwszy publiczny koncert dał mając 11. We wrześniu 2008 wygrał VI Międzynarodowy Konkurs im. Fryderyka Chopina w Moskwie. W listopadzie 2009 zdobył I nagrodę oraz nagrodę specjalną za wykonanie utworu japońskiego kompozytora na VII Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Hamamatsu w Japonii. Niespełna rok po występie w Dusznikach artysta zdobył kolejny prestiżowy laur - trzecią nagrodę na XIV Międzynarodowym Konkursie im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie, na którym triumfował starszy od niego Daniił Trifonow. Seong-Jin Choo występował już z takimi dyrygentami, jak Valery Gergiev i Myung Whun Chung, towarzyszyły mu orkiestry Filharmonii Monachijskiej i Czeskiej, Rosyjska Narodowa, Radia France, Rundfunk-Sinfonieorchester Berlin, KBS Symphony i NHK Symphony. Pianista dawał recitale w Rosji, Niemczech, Chinach i Stanach Zjednoczonych. Dał się również słyszeć na kilku festiwalach. Dusznicka publiczność przyjęła jego występ w roku 2010 z nieskrywanym entuzjazmem, bo nastoletni pianista z Korei jest fenomenalnie uzdolniony. Oczywiście można akcentować bezbłędną technikę i perfekcyjną wirtuozerię, ale to tylko jeden z komponentów jego warsztatu i wcale nie najważniejszy. Stronę techniczną jego gry przebija zjawiskowa muzykalność i zupełnie niecodzienna wrażliwość. Na estradzie jest niezwykle skupiony i poważny, poza nią - ujmująco grzeczny, skromny i uśmiechnięty. Marzy o wzięciu udziału w Konkursie Chopinowskim. Niestety - w 2010 był za młody. Czy usłyszy go warszawska publiczność za rok? Czas pokaże...
K04
Orkiestra Filharmonii Monachijskiej , dyr. Krzysztof Penderecki (Kraków, Filharmonia, 10.10.1998) Kraków 2000 - Festiwal Krzysztofa Pendereckiego (koncert finałowy)
Krzysztof Penderecki IV Symfonia , Ludwig van Beethoven VII Symfonia A-dur op. 92
VII Symfonia A-dur op. 92 Ludwiga van Beethovena należy do ulubionych dzieł Krzysztofa Pendereckiego, prowadzonych przez niego najczęściej. Z kolei ujętą w formę wielkiego Adagia IV Symfonię polski kompozytor napisał w latach 1988-1989 roku na zamówienie Ministerstwa Kultury Francji i Radia France w związku z obchodami dwusetnej rocznicy Rewolucji Francuskiej. Na okładce wydanej przez Schotta partytury zaznaczone zostało, że kompozycja powstała na dwustulecie ogłoszenia Deklaracji Praw Człowieka i Obywatela, której idea weszła do historii ludzkości jako jasna karta owych wydarzeń - burzliwych, pełnych przelanej krwi. Mieczysław Tomaszewski w komentarzu do utworu określił Adagio Pendereckiego jako "wielkie dumanie, wielkie zamyślenie nad człowiekiem i ludzkością, nad losami jednostki i społeczności, której stała się uczestnikiem".
K05
Arparla (Maria Cleary - arpa doppia, Davide Monti - skrzypce) (Warszawa, Studio Koncertowe Polskiego Radia im. W. Lutosławskiego, 17.03.2012 i 18.03.2012) Mazovia goes Baroque „...e che sia musica soave”. Siedemnastowieczna muzyka włoska na skrzypce i harfę; „Secondo il gusto dell’arcivescovo”. Muzyka w pałacu arcybiskupim w Kromieryżu
Partnerzy na estradzie i w życiu. Porozumienie dusz i symbioza odmiennych temperamentów.
On – pełen energii entuzjasta, Włoch, mistrz improwizacji i barokowych skrzypiec. Chcąc zbliżyć się do dawnego sposobu gry rozpoczął naukę fechtunku, jeździ też konno, co sam tłumaczył na naszej antenie: W XVII wieku wszyscy posługiwali się mieczem, który był bardzo ciężki, co oznacza, że w tamtym czasie mężczyźni byli przyzwyczajeni do trzymania ciężkich przedmiotów w dłoni. Obciążenie smyczka było zatem większe - dlatego dźwięk powinien być mocny i głośny.
Ona – spokojna, opanowana Brytyjka, gra na wielu różnych harfach, najczęściej na włoskiej harfie barokowej - arpa doppia.
Razem wykonują przede wszystkim repertuar barokowy. Skrzypce i basso continuo w wykonaniu harfy to bardzo proste połączenie, ale jego siła wyrazu jest naprawdę ogromna . Nasza praca jest naszą pasją. Wciąż poszukujemy nowych kompozycji, sami prowadzimy badania. Spędzamy bardzo wiele czasu, wkładamy dużo wysiłku, aby poznać i nauczyć się tego wyjątkowego muzycznego języka, by w muzyce pisanej 300 lat temu odnaleźć siebie i zrozumieć, co jest nowe, co jest bliskie..., co czyni ten repertuar szczególnie ważnym.
