Debiutancki recital Francesca Piemontesiego w Dusznikach Zdroju zapisał się w historii najstarszego polskiego festiwalu sensacyjnie. Niecodzienność tego koncertu nie opierała się jednak na młodzieńczym eksponowaniu brawury czy wirtuozerii. Piemontesi te aspekty pianistycznego warsztatu schował na drugim planie, podkreślał walory, które zwykle kojarzy się z artystami bardzo dojrzałymi. W jego grze dominowały spokój, skupienie, zrozumienie i nade wszystko wielka mądrość. Jakby chciał udowodnić publiczności, że tak zapomniana i zaniedbywana w naszych czasach, niemodna i niełatwa filozofia jest jednak kluczem do prawdziwej sztuki. Piemontesi – pianista niepokorny i zupełnie nietuzinkowy, kroczy konsekwentnie pod prąd głównego nurtu wykonawczego. Poszukuje prawdy i piękna i o nich swoimi interpretacjami opowiada.
Francesco Piemontesi na 66. Międzynarodowym Festiwalu Chopinowskim w Dusznikach Zdroju (8.08.2011)
Fryderyk Chopin Mazurki op. 59, Preludium cis-moll op. 45, Leoš Janáček Sonata es-moll Z ulicy 1.X.1905 , Ludwik van Beethoven Sonata fortepianowa A-dur op. 101, Robert Schumann Sceny dziecięce op. 15, Franciszek Schubert Sonata fortepianowa A-dur (D 959)
28 lutego (piątek), godz. 13.00 - 15.00
***
W "Konkursie za SMS" co tydzień przedstawiamy Państwu nowe propozycje koncertowe.
Każdy z koncertów ma swój indywidualny symbol literowo-cyfrowy (K01, K02, K03, K04, K05). O tym, który z nich nadamy w całości w piątkowej audycji, decydują uczestnicy głosowania.
Aby wziąć udział w konkursie, wystarczy wysłać SMS pod numer 71211 z symbolem wybranego koncertu. Głosy oddawać można od godz. 15.00 w piątek do godz. 18.00 w czwartek. O wynikach głosowania informujemy na naszej antenie w czwartek o 19.30.
Uczestnicy głosowania mogą wygrać nagrody w postaci boxów płytowych . W każdy czwartek o godz. 18.30 otrzymają oni SMS z pytaniem konkursowym. Nagroda powędruje do osoby, która jako pierwsza udzieli SMS-em poprawnej odpowiedzi oraz odbierze telefon podczas piątkowej audycji "Koncert za SMS” i potwierdzi ją na antenie.
Regulamin konkursu "Koncert za SMS" - nagrody płytowe
***
A oto pozostałe koncerty, na które można było oddać głos w ubiegłym tygodniu:
K01
Posłuchaj fragmentu koncertu K01
Orkiestra Sinfonia Varsovia, Krzysztof Jabłoński – fortepian, dyr. Jan Krenz (Warszawa, Studio Koncertowe Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego, 23.02.1998) - sezon koncertowy EBU (Taniec)
Jan Sebastian Bach I Suita orkiestrowa C-dur (BWV 1066), Maurice Ravel Suita Le Tombeau de Couperin , Fryderyk Chopin Rondo a’ la Krakowiak F-dur op.14 na fortepian i orkiestrę, Witold Lutosławski Koncert na orkiestrę
Tematem cyklu koncertów sezonu EBU 1997/1997 był taniec. W programie swojego wieczoru Polskie Radio zaproponowało spotkanie tańców barokowych, dworskich, wśród których znalazły się Courante, Gawot, Forlana, Menuet, Bourrée, Passepied oraz Rigaudon, w ujęciu Jana Sebastiana Bacha i Maurice’a Ravela z krakowiakiem w stylizacji Chopina oraz polskimi melodiami ludowymi wykorzystanymi przez Witolda Lutosławskiego w jego Koncercie na orkiestrę.
K02
Posłuchaj fragmentu koncertu K02
Midori – skrzypce, Robert McDonald – fortepian – recital w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. W. Lutosławskiego,18.02.2007
Paul Hindemith Sonata skrzypcowa C-dur , Robert Schumann II Sonata skrzypcowa d-moll op. 121, Anton Webern Cztery utwory na skrzypce i fortepian op. 7, Ludwig van Beethoven II Sonata A-dur op. 12 na fortepian i skrzypce, Maurice Ravel Rapsodia na skrzypce i fortepian Cygan
1 marca 2007 roku obchodziliśmy siedemdziesiątą rocznicę powstania Programu 2 Polskiego Radia. Koncert, który odbył się niecałe dwa tygodnie wcześniej był pierwszym z całej serii wydarzeń, które przygotowaliśmy z okazji naszych urodzin. W Studiu Koncertowym im. Witolda Lutosławskiego wystąpiła jedna z największych skrzypaczek świata, 36-letnia wówczas Japonka Midori i jej stały akompaniator, amerykański pianista Robert McDonald. Utwory, które zabrzmiały podczas tego koncertu były nowymi pozycjami w repertuarze Japonki. Uczennica Dorothy De Lay i Pinchasa Zukermana to skrzypaczka-intelektualistka, która zawsze uważnie układa program występów i z niezwykłą elastycznością łączy wnikliwe interpretacje dzieł Beethovena, Messiaena, Lutosławskiego czy Schoenberga z olśniewająco wykonywanym repertuarem wirtuozowskim – kompozycjami Sarasatego czy Wieniawskiego. W radiowym studiu koncertowym przed siedmioma laty dała koncert znakomity. Jej gra była nieskazitelna technicznie i piękna brzmieniowo, a sama artystka, głęboko skupiona, stworzyła niepowtarzalną atmosferę intymnego spotkania z publicznością.
K03
Posłuchaj fragmentu koncertu K03
Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Narodowej, dyr. Antoni Wit, Ilya Kaler – skrzypce (Filharmonia Narodowa, 6.02.2009) – koncert upamiętniający setną rocznicę śmierci Mieczysława Karłowicza
Mieczysław Karłowicz Biała gołąbka – prolog symfoniczny z muzyki scenicznej op. 6, Koncert skrzypcowy A-dur op. 8, Symfonia e-moll op. 7 Odrodzenie
W przeddzień setnej rocznicy urodzin najwybitniejszego polskiego twórcy poematów symfonicznych w Filharmonii Narodowej odbył się koncert, podczas którego zabrzmiały trzy młodzieńcze, w tym dwa bardzo rzadko wykonywane dzieła symfoniczne Mieczysława Karłowicza. Warto było przypomnieć je sobie, ponieważ nadal – jak pisze Alistair Wightman – „wywierają na słuchaczu wrażenie swą świeżością i werwą”. Biała gołąbka to muzyczny prolog do dramatu Józefata Nowińskiego. Karłowicz ukazuje w nim męstwo rycerza Carla Carrary i delikatny urok jego ukochanej księżniczki Bianki oraz tragiczny splot okoliczności, które stają na przeszkodzie ich uczuciu. Z kolei Symfonia e-moll op. 8 to swego rodzaju dialog z wizją zmartwychwstania z II Symfonii Gustava Mahlera. Gwiazdą wieczoru był świetny rosyjski skrzypek, Ilya Kaler, laureat trzech prestiżowych konkursów: im. Czajkowskiego w Moskwie, im. Sibeliusa w Helsinkach i Premio Paganini w Genui. Pobyt Ilyi Kalera w Warszawie łączył się z jego uczestnictwem w nagraniu płytowym Koncertu skrzypcowego A-dur Karłowicza dla wytwórni NAXOS, które Orkiestra Filharmonii Narodowej pod dyrekcją Antoniego Wita realizowała w ramach kontraktu obejmującego wszystkie dzieła orkiestrowe Karłowicza.
K05
Posłuchaj fragmentu koncertu K05
Narodowa Orkiestra Symfoniczna PR, dyr. Gabriel Chmura, Patricia Johnson – mezzosopran, Wojciech Drabowicz – baryton (Katowice, sala im. Grzegorza Fitelberga, 4.06.2004)
Eugeniusz Knapik Up into the Silence na sopran, baryton i orkiestrę symfoniczną (pieśni I, III i IV do słów Edwarda Estlina Cummingsa), Anton Bruckner VI Symfonia A-dur
Cykl pieśni Up into the Silence Eugeniusz Knapik napisał w latach 1996 – 2000 do wierszy amerykańskiego poety Edwarda Estina Cummingsa oraz Jana Fabre’a, pisarza flamandzkiego, z którym kompozytor związał się tworząc do jego librett cykl oper. Trzy części dzieła z tekstami Cammingsa łączy miłość. W komentarzu autora czytamy:
„Postanowiłem poświęcić ten cykl miłości, bowiem w moim przekonaniu sztuka ostatnich dziesięcioleci ( a ściślej, właściwie całego ubiegłego wieku ) tę najważniejszą sferę doznań człowieka i niezwykle istotny obszar ludzkich doświadczeń zepchnęła na margines swojej penetracji.
Premiera kompletnej postaci Up into the Silence Eugeniusza Knapika odbyła się w 2001 roku podczas Warszawskiej Jesieni , stając się jednym z największych wydarzeń Festiwalu. Nic dziwnego, gdyż jest to wspaniała, głęboka, bardzo szczera muzyka, pięknie nawiązująca do uczuciowości późnoromantycznej. Pierwsze wykonanie pełnej wersji VI Symfonii A-dur Antona Brucknera odbyło się w 1899 roku pod batutą Gustava Mahlera. Mimo znacznych rozmiarów jest to dzieło bardzo spójne w zamyśle, przejrzyste pod względem formy, pełne wyrazistych, wspaniale przetwarzanych wątków tematycznych. Znajdziemy w nim religijne uniesienie, dostojność sąsiadującą niekiedy z patosem, wielkość czysto muzycznego gestu, rozmach instrumentacyjny, pełnię późnoromantycznej orkiestry.
