Na retransmisję tego koncertu Klaudia Baranowska zapraszała w piątek, 7 marca o godzinie 13.00.
K01
Posłuchaj fragmentu koncertu K01
XII Wielkanocny Festiwal Ludwiga van Beethovena
Henri Sigfridsson – fortepian, Patricia Kopatchinskaja – skrzypce, Sol Gabetta – wiolonczela (Warszawa, Filharmonia Narodowa Sala Kameralna, 4.03.2008)
Joseph Haydn Trio G-dur, Ludwig van Beethoven Trio D-dur op. 70/1 "Duch", Franz Schubert Trio Es-dur op. 100
Wielkanocny Festiwal im Ludwiga van Beethovena to impreza chlubiąca się występami gwiazd. Często jednak to nie one, ale młodzi, utalentowani muzycy są sprawcami największych festiwalowych niespodzianek. Tak było również w 2008 roku, na koncercie kameralnym z udziałem trojga znakomitych artystów, Sol Gabetty, Patricii Kopatchinskiej i Henri Sigfridssona. Warszawski występ nie był ich pierwszym spotkaniem na estradzie, zarówno bowiem fiński pianista, jak i mołdawska skrzypaczka czy- najbardziej znana w tym gronie - argentyńska wiolonczelistka - to cenieni soliści, ale także zapaleni kameraliści. Dowiedli tego swym festiwalowym koncertem, zawierającym kanoniczne tria Haydna, Beethovena i Schuberta. Czysta rozkosz kameralnego muzykowania!
***
W "Konkursie za SMS" co tydzień przedstawiamy Państwu nowe propozycje koncertowe.
Każdy z koncertów ma swój indywidualny symbol literowo-cyfrowy (K01, K02, K03, K04, K05). O tym, który z nich nadamy w całości w piątkowej audycji, decydują uczestnicy głosowania.
Aby wziąć udział w konkursie, wystarczy wysłać SMS pod numer 71211 z symbolem wybranego koncertu. Głosy oddawać można od godz. 15.00 w piątek do godz. 18.00 w czwartek. O wynikach głosowania informujemy na naszej antenie w czwartek o 19.30.
Uczestnicy głosowania mogą wygrać nagrody w postaci boxów płytowych. W każdy czwartek o godz. 18.30 otrzymają oni SMS z pytaniem konkursowym. Nagroda powędruje do osoby, która jako pierwsza udzieli SMS-em poprawnej odpowiedzi oraz odbierze telefon podczas piątkowej audycji "Koncert za SMS” i potwierdzi ją na antenie.
Regulamin konkursu "Koncert za SMS" - nagrody płytowe
***
W tym tygodniu głosowali Państwo również na następujące koncerty:
K02
Posłuchaj fragmentu koncertu K02
Festiwal Mazovia Goes Baroque (Studio Koncertowe Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego, 12.11.2010)
Muzyka królestwa Neapolu – między tradycją ustną a pisaną, wyk. Armando Illario – klawesyn, śpiew, Simone Mongelli – instrumenty perkusyjne, drumla
Armando Illario i Simone Mongelli, znakomici włoscy etnomuzykolodzy, multiinstrumentaliści i śpiewacy, przywieźli do szarej i zimnej listopadowej Warszawy gorące pieśni i muzykę taneczną swojej ojczyzny. To był porywający występ, który dowiódł, że tradycyjna muzyka południowej Italii to tradycja wciąż żywa. Jak sami muzycy podkreślali, inspirują się przede wszystkim twórczością wiejską, choć robią to w sposób nieortodoksyjny. „Trudno ocenić, które instrumenty należałoby uznać za tradycyjne, a które tradycyjnymi nie są – mówili artyści podczas pobytu w Polskim Radiu. – Zależy to od tego, jaki czas w przeszłości uznamy za moment powstania tych pieśni. Skoro jednak nie sposób tego stwierdzić, kwestię instrumentów pozostawiamy otwartą. Naszym zdaniem ta muzyka jest cały czas żywa – jest jak język, którego ludzie nadal używają. Nie została zapisana, nie ma swojej artystycznej postaci. To muzyka, którą nadal się wykonuje, jest przekazywana z pokolenia na pokolenie. Naszym zdaniem do tego repertuaru należy podchodzić z wielkim szacunkiem, dlatego dobrym sposobem jest wykonywanie go tak, jak robili to ludzie, którzy przejmowali go od swoich przodków. Stąd w naszych interpretacjach pojawił się akordeon, instrument w tym kontekście nowoczesny, bo liczący sobie zaledwie 100 lat. Instrument ten jest jednak z powodzeniem stosowany na południu Włoch i to między innymi dzięki niemu dawna tradycja nadal trwa. Z tego samego powodu nie przedstawiamy „filologicznych” wersji pieśni. Wykonując tę muzykę, pozostajemy sobą. Nie urodziliśmy się w małej wiosce na południu, nie wychowywaliśmy się na wsi, nie poznaliśmy tej muzyki od naszych dziadków. Tak więc nawet jeśli tam właśnie mamy swoje korzenie, ta muzyka przyszła do nas z zewnątrz. Sądzimy więc, że najrozsądniej jest oprzeć się na naszej własnej wrażliwości i wykorzystać naszą muzykalność. Nie chcemy udawać kogoś, kim nie jesteśmy. Staramy się, oczywiście, być wierni tradycji. Właśnie to doceniają ludzie, którzy są przekazicielami tej tradycji. Dlatego uważamy, że jesteśmy na dobrej drodze.”
K03
Posłuchaj fragmentu koncertu K03
Koncert Orkiestry Sinfonia Varsovia pod dyr. Marca Minkowskiego (15.12.2008, Filharmonia Narodowa)
Stanisław Moniuszko Bajka, Henryk Mikołaj Górecki 3 Utwory w dawnym stylu; Krzysztof Penderecki Agnus Dei z Polskiego Requiem; Aleksander Głazunow Chopiniana; Aleksander Tansman Triptique pour orchestra a Ordes; Stanisław Moniuszko Tańce góralskie z opery „Halka”; Emmanuel Chabrier Le roi malgre lui: Prelude, Fête Polonaise
Choć artystyczny związek znakomitego francuskiego dyrygenta z polską orkiestrą nie trwał długo, to jednak przyniósł wiele ciekawych plonów. Marc Minkowski odkrył dla siebie muzykę Stanisława Moniuszki, a Sinfonia Varsovia miała okazję wykonywać kompozycje francuskie - rzadko włączane do programów koncertów naszym kraju.
Patrząc na program koncertu, który odbył się w Filharmonii Narodowej w 15 grudnia 2008 roku wyraźnie widać polską i francuską nić, choć ta pierwsza zdecydowanie dominuje. Polskę reprezentują giganci muzyki II połowy XX wieku - Krzysztof Penderecki i Henryk Mikołaj Górecki, choć nie w awangardowym wydaniu, a poza tym Moniuszko i Głazunow, który podąża śladami Fryderyka Chopina. Elementem łączącym Polskę i Francę nie tylko symbolicznie jest w tym programie postać Aleksandra Tansmana - urodzony w Łodzi kompozytor, który większość życia spędził w Paryżu.
Ściśle francuskim dodatkiem są kompozycje Emmanuela Chabriera, choć i tu Marc Minkowski odnalazł polski akcent. Jeden z orkiestrowych fragmentów z komicznej operze „Le roi malgré lui", której bohaterem jest znany nam skądinąd Henryk Walezy, nosi tytuł „Fête Polonaise”. Polskie Święto według Marca Minkowskiego i Sinfonii Varsovii to rodzaj muzycznego potpourri, a może po prostu świątecznego bigosu? Dobrze przyrządzony – zawsze smakuje.
K04
Posłuchaj fragmentu koncertu K04
Recital Christopha Prègardiena – tenor i Andreasa Staiera – fortepian na V Międzynarodowym Festiwalu Muzycznym Chopin i jego Europa (13.08.2009)
Pieśni Wolfganga Amadeusa Mozarta, Fryderyka Chopina, Ludwiga van Beethovena, Franciszka Schuberta i Roberta Schumanna
Nieczęsto wieczory pieśni budzą takie emocje jak wtedy, gdy na estradzie pojawiają się Christoph Pregardien i Andreas Staier. Duet w każdym calu doskonały, przykład nie tylko wybitnego wykonawstwa, ale też idealnego partnerstwa i podobnej wrażliwości artystycznej obu muzyków. To szczególnie ważne w przypadku liryki wokalnej, o czym mogliśmy się przekonać już w 2009 roku, podczas ich pamiętnej interpretacji Podróży zimowej Franciszka Schuberta na festiwalu "Chopin i jego Europa". Magiczna atmosfera tamtego koncertu na długo pozostała w pamięci, nic też dziwnego, że kolejny wspólny występ niemieckich artystów w Warszawie budził wielkie oczekiwania. I znów był to niezapomniany wieczór, z programem ukazującym twórczość Chopina na tle panoramy pieśni niemieckiej, od bezpretensjonalnych pieśni Mozarta po przepięknie wykonane przez Pregardiena i Staiera utwory Schuberta i Schumanna.
K05
Posłuchaj fragmentu koncertu K05
Warszawska Jesień 2002 (24.09.2002)
Witold Szalonek Symfonia rytuałów na kwartet smyczkowy, Bronius Kutavicius Zegary przeszłości na gitarę i kwartet smyczkowy, Annie Gosfield Flying Sparks and Heavy Machinery na kwartet smyczkowy i kwartet perkusyjny, wyk. Kwartet Śląski, Kwartet Perkusyjny, dyr. Łukasz Borowicz
To był pamiętny koncert - odbywał się w Studiu Koncertowym PR im. Witolda Lutosławskiego w ramach „Warszawskiej Jesieni” 24 września 2002 roku. W programie znalazły się trzy utwory: Zegary przeszłości na gitarę i kwartet smyczkowy z 1977 roku litewskiego kompozytora, Broniusa Kutaviciusa, Flying Sparks and Heavy Machinery z 2000 roku Amerykanki, Annie Gosfield i Symfonia rytuałów Witolda Szalonka - muzyka na kwartet smyczkowy komponowana z przerwami w latach 1991 – 1996. I ta ostatnia kompozycja cała się absolutnym wydarzeniem wieczoru. Miała wówczas swą światową premierę, a więc wykonana została po raz pierwszy już po śmierci Szalonka, który zmarł 12 października 2001 r. w Berlinie. Symfonia rytuałów to muzyka, w której polska tradycja kwartetowa - od Szymanowskiego do Góreckiego - tworzy niezwykły spektakl; całość rozpoczyna strojenie instrumentów, po którym następuje taniec, niczym dance macabre a potem jeszcze medytacyjne adagio. To był wielki, pośmiertny sukces Szalonka. Grał Kwartet Śląski, który kilka lat później Symfonię rytuałów nagrał na płytę wydaną przez Polskie Radio Katowice.
