Ten tekst Mrożka z 1980 roku pozostaje wciąż aktualny jako obraz wojennej i powojennej historii Polski.
Kończy się II wojna światowa. Do grona ludzi zebranych na stacji kolejowej, oczekujących na pociąg, przychodzi Grajek-Ślepiec, niczym Chochoł z "Wesela" Wyspiańskiego. Bohaterowie, których różni wszystko, proszą Grajka o kolejne melodie, do których będą tańczyć na tym zaimprowizowanym weselu-stypie. Prości Ojciec i Syn, Baba z Córką nie znajdą wspólnej nuty z Superiuszem i jego Panią, intelektualistami, by tańczyć razem. To metafora różnic społecznych wciąż wiele mówi o polskiej historii społeczno-politycznej.
Dla Macieja Wojtyszki to pierwsze spotkanie z dramatem Mrożka w teatrze radiowym, a tą realizacją sprawdza niejako, czy tekst, który poznał w studenckiej realizacji Jerzego Jarockiego z 1981 roku, nadal działa. Wśród głównych tematów sztuki reżyser wskazuje: spojrzenie na prozę wojny, inne podejście intelektualisty, a inne tzw. "prostego" człowieka do wojny, która pozostawia w nich odmienne okaleczenia; reżyser wskazuje także pewien uniwersalizm okrucieństwa wojny.
Sławomir Mrożek
"Pieszo"
reżyseria Maciej Wojtyszko
realizacja akustyczna Andrzej Brzoska
opracowanie muzyczne Marian Szałkowski
wykonanie muzyki: Andrzej Perkman, Marek Wroński
Obsada: Jan Tomaszewski (Ojciec), Krzysztof Szczepaniak (Syn), Krzysztof Wakuliński (Superiusz), Grażyna Barszczewska (Pani), Monika Pikuła (Dziewczyna), Elżbieta Gaertner (Baba), Grzegorz Kwiecień (Porucznik Zieliński), Mateusz Weber (Drab), Sławomir Pacek (Nauczyciel)
***
Na audycję "Wieczór ze słuchowiskiem" zapraszamy w niedzielę (14.08) w godz. 19.00-20.00.
bch/jp
