Rabindranath Tagore – mistrz ze Wschodu

Pierwszy azjatycki noblista, autor hymnów narodowych dwóch państw, twórca wszechstronny i oryginalny, dla wielu – mędrzec.

– Po I wojnie światowej panowało w Europie wielkie zapotrzebowanie na mistyka ze Wschodu. Rabindranath Tagore – popularny poeta i pisarz, a przy tym przystojny i orientalnie ubrany – doskonale nadawał się do tej roli – mówiła w Dwójce dr Elżbieta Walter z Katedry Azji Południowej Wydziału Orientalistycznego UW, redaktorka nowo wydanej antologii tekstów bengalskiego twórcy "Poeta świata" (Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego). 

Rabindranath był najmłodszym z czternaściorga dzieci bramina – zdarzało się, że wraz z ojcem pielgrzymował do świętych miejsc Indii. Otrzymał staranne wykształcenie (w Kalkucie, później w Londynie), a tworzyć zaczął bardzo wcześnie: pierwsze wiersze już w wieku ośmiu lat!

Kiedy w 1912 roku przyjechał po raz kolejny do Londynu, zostawił przez nieuwagę w metrze przekłady na angielski swoich wierszy z tomu "Pieśni ofiarne". Na szczęście zguba znalazła się w Biurze rzeczy znalezionych – rok później Tagore otrzymał za ten tomik literacką Nagrodę Nobla…

– Był osobą wykraczającą poza swoją epokę, zwłaszcza jeśli chodzi o kwestie nacjonalizmu i patriotyzmu – mówiła Elżbieta Walter.  – Był obywatelem świata. Co interesujące, Tagore zajmował się nie tylko literaturą (w której nb. był bardzo wszechstronny): pasjonowała go również pedagogika, miał talent malarski, komponował muzykę do swoich pieśni.

Zapraszamy do wysłuchania rozmowy, jaką z dr Elżbietą Walter przeprowadziła w Dwójce Dorota Gacek. Przypomnijmy: w tym roku przypadają dwie ważne rocznice związane z Tagore’em – 70. rocznica śmierci i 150. urodzin.

Obraz Rabindranatha Tagore'a (ilustracja z książki Rabindranath Tagore "Poeta świata. Antologia", Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2011).