"Na Sachalin powinno się jeździć jak Turcy do Mekki"
Antoni Czechow przedstawił kiedyś swój własny życiorys:
Urodziłem się w Taganrogu w 1860 roku. Naukę w gimnazjum ukończyłem w 1879 roku. W 1864 ukończyłem wydział medycyny na Uniwersytecie Moskiewskim. W 1888 otrzymałem nagrodę im. Puszkina, W 1890 odbyłem podróż na wyspę Sachalin, przejeżdżałem przez Syberię, wróciłem drogą morską. W 1891 odbyłem podróż po Europie, gdzie piłem doskonałe wina i jadłem ostrygi. W 1892 urządziłem jubileuszową bibę z W.A. Tichonowem. Zaczęto mnie publikować w roku 1879 w "Striekozie".:"Pstre opowiadania", "O zmierzchu", "Opowiadania", "Ludzie ponurzy", "Pojedynek"/..../
Z fragmentu tej "autobiografii" przebija poczucie humoru Czechowa i jego dystans do własnej osoby. Humor to jeden z elementarnych składników jego opowiadań, felietonów i anegdot. Często łączył swoje satyry z liryzmem i ironią. Jako student medycyny pisał na ogół krótkie utwory, gdyż jak sam twierdził, sztuka pisania jest sztuką skracania, a zwięzłość jest siostrą talentu. Ze wszystkich jego utworów można odczytać, że największą sympatią darzył człowieka zwykłego, prostego i uczciwego. Największą pogardę natomiast czuł wobec bezduszności carskich urzędów i pracujących w nich, obojętnych w nich na tragedie ludzkie osobników, nastawionych wyłącznie na własny zysk i awans. Połączenie ciepła i groteski, humoru i tragedii, sarkazmu i czułości naraz, w jednym często zdaniu - to właśnie Czechow.
W audycjach usłyszymy między innymi tak słynne opowiadania jak "Śmierć urzędnika", "Końskie nazwisko", "Maska" czy "Na gwoździu". Pojawią się też mniej znane, przypominające nieco charakterem dramaty Czechowa - "O miłości".
**
Na audycję Książka do słuchania
