Leszek Szaruga urodził się w 1946 roku w Krakowie, był synem poety Witolda Wirpszy. Studiował na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego, jednak w marcu 1968 roku został relegowany ze studiów i aresztowany za udział w protestach studenckich.
04:57 Leszek Szaruga wspomnienie Nasiłowska 2024_10_15-17-45-54.mp3 Prof. Anna Nasiłowska wspomina Leszka Szarugę (Dwójka)
Ukończył polonistykę na UW. Pracował jako redaktor pism wydawanych w drugim obiegu, m.in. w "Wezwaniach" i "Pulsie". Pracował w "Nowej Polszy" i "Przeglądzie Politycznym".
Mieszkał w Berlinie Zachodnim (1987-1990), współpracował tam z sekcjami polskimi BBC oraz Deutsche Welle oraz czasopismami emigracyjnymi. Publikował w paryskiej "Kulturze", w ostatnich latach wydawania tego pisma był szefem działu poezji.
Wrócił na stałe do Polski w 2003 roku. Prowadził działalność akademicką, wykładając na Uniwersytecie Szczecińskim, Częstochowskiej WSP, Uniwersytecie Warszawskim.
Opublikował powieści, m.in. "Zdjęcie" (2008), "Podróż mego życia" (2010) i "Dane elementarne" (2014). Wydał tomy poetyckie "Wiersze" (1980), "Nie ma poezji" (1981), "Czas morowy" (1982), "Przez zaciśnięte zęby" (1986), "Mgły" (1987), "Po wszystkim" (1991), "Klucz od przepaści" (1994), "Skupienie" (1996), "Każdy jest kimś" (2000), "Panu Tadeuszowi" (2001), "Mówienia" (2004), "Życiowy wybór" (2006), "Blag" (2008).
Jako poetę Janusz Drzewucki zalicza Szarugę do Nowej Fali, ze względu na czas jego pierwszych publikacji poetyckich, a także z powodu postawy nieufności wobec oficjalnego języka i nowomowy.
Leszek Szaruga był znakomitym obserwatorem świata. W jednej z rozmów w radiowej Dwójce mówił:
- W naszym języku są zapisane brzmienia języków dawno umarłych, o których my nic nie wiemy. Nie mamy gwarancji, że Polacy za 400 lat zrozumieją współczesnych polskich pisarzy - opowiadał.
***
