Służba zdrowia w Polsce Ludowej stała się powszechnie dostępna i bezpłatna. Nie od razu jednak, ponieważ do lat 70-tych nie obejmowała indywidualnych rolników. W tym czasie rozbudowano infrastrukturę i wykształcono kadrę lekarzy, których po wojnie bardzo brakowało. Nie oznacza to jednak, że łatwo było dostać się do rozmaitych specjalistów, a i w szpitalach często nie było wolnych łóżek.
- Na polskiej wsi po 1945 roku do lekarza chodzono tylko wtedy, gdy człowiek naprawdę bardzo źle się już czuł. Szpital kojarzył się natomiast z umieraniem, gdyż często tak właśnie kończył się w takim miejscu pobyt pacjenta - mówiła niegdyś na antenie Polskiego Radia historyk Ewelina Szpak, autorka książki "Społeczno-kulturowa historia zdrowia i choroby na wsi polskiej po 1945 roku".
Rzadko w analizach historii wiejskiego życia codziennego zwracano uwagę na to, jak mieszkańcy wsi radzili sobie z dotykającymi ich schorzeniami i chorobami oraz jak postrzegali osoby chorujące w ich otoczeniu i czy rodzaj choroby wpływał na relacje codzienne i status społeczny chorego.
Jakie były wówczas najczęstsze choroby? Skąd się brały rozmaite problemy, bolączki i niedomagania? Jaki był stosunek obywateli do powszechnych szczepień? Na te pytania staraliśmy się odpowiedzieć w poniedziałkowy wieczór na antenie Dwójki.
26:15 2022_03_07 21_33_56_PR2_Rzeczypospolite.mp3 O PRL-owskiej służbie zdrowia (Rzeczypospolite/Dwójka)
***
Tytuł audycji: Rzeczypospolite
Prowadził: prof. Antoni Dudek
Gość: prof. Ewelina Szpak (Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk)
Data emisji: 7.03.2022
Godzina emisji: 21.30
