Arena da Amazonia w Manaus - 42 377 miejsc, jedna z aren mundialu, gdzie najdłużej walczono z opóźnieniami. Problemów przysparzał m.in. system nawadniania boiska i spłukiwania toalet, do których wykorzystuje się wodę z Amazonki. Jednym z jego elementów jest układ rynien na metalowym dachu. Z kolei jego specjalna powłoka odbija promieniowanie słoneczne, a tym samym sprzyja utrzymaniu niższej temperatury na trybunach.
Wentylacji służą też otwory w dachu i elewacji. Cała konstrukcja obiektu przypomina słomiany kosz, z których wyrobu słynie okolica. W obiekcie nie brakuje restauracji, barów, a kibice mogą też korzystać z podziemnego parkingu.
Za projekt odpowiadała grupa architektów tworząca m.in. Stadion Narodowy w Warszawie.
W Manaus rozegrane zostaną cztery spotkania fazy grupowej.
Mecze mundialu na Arena da Amazonia:
Anglia - Włochy (grupa D)
Kamerun - Chorwacja (grupa A)
USA - Portugalia (grupa G)
Honduras - Szwajcaria (grupa E)
MANAUS
Manaus, fot. Wikipedia/União da Juventude Mestiça
Liczące dwa miliony mieszkańców miasto w północno-zachodniej części kraju to stolica stanu Amazonas i główny port Amazonki. Prawa miejskie posiada od 1832 roku, a nazwa pochodzi od plemienia Manaos, które niegdyś zamieszkiwało te tereny.
Położenie miasta - u zbiegu rzeki Negro i Solimoes, jak w tej okolicy jest nazywana Amazonka, jest jedną z największych jego atrakcji. Na długości 18 km wody obu rzek... nie mieszają się, tworząc zapierający w piersiach widok i bardzo ciekawe zjawisko hydrologiczne.
Kolejną z osobliwości miast jest jego klimat - równikowy, ze średnią temperaturą na poziomie 28 stopni Celsjusza i wilgotnością przekraczającą 80 procent. Wyraźnie udaje się wyodrębnić dwie pory roku - deszczową (od grudnia do maja) i suchą (od czerwca do listopada), kiedy termometry mogą wskazywać ponad 40 stopni.
Na przełomie XIX i XX wieku miasto rozwój zawdzięczało m.in. portowi rzecznemu z pływającymi nabrzeżami, dostępnemu dla statków oceanicznych, którego budowę ukończyła w 1902 r. firma polskiego inżyniera Bronisława Rymkiewicza. Ułatwił on handel kauczukiem naturalnym, na który zapotrzebowanie m.in. w Europie było wówczas olbrzymie.
Dzięki ogromnym nakładom jako pierwszy ośrodek na kontynencie Manaus zyskało zelektryfikowany transport publiczny oraz system telefoniczny.
Symbolem ówczesnych możliwości miasta jest bogato przyozdobiony gmach opery, do której sprowadzano śpiewaków z Mediolanu. Dzięki kauczukowi sporo przedstawicieli miejscowej szlachty zostało milionerami, a jedną z fanaberii najbogatszych było wysyłanie koszul do prania do słynącej z zapachów Francji.
Wynalezienie metody produkcji kauczuku syntetycznego sprawiło, że Manaus zaczęło podupadać. By pomóc mu w rozwoju rząd federalny w 1966 roku stworzył wokół niego obszar bezcłowy.
Miasto nie jest znanym ośrodkiem piłkarskim, ale położenie w sercu dżungli amazońskiej sprawia, że znajdzie się na trasie podróży wielu kibiców i turystów.
man