Michał Kaziów - niewidomy pisarz i twórca słuchowisk

W czasie wojny jako młody żołnierz stracił wzrok i ręce, a mimo to tworzył słuchowiska radiowe dla Polskiego Radia i pisał książki. Urodził się 90 lat temu, 13 września 1925.

Nadawanie efektów dźwiękowych - imitatorzy dźwięku podczas realizacji nagrania (1936), źr. IKC, NAC

Wzrok i obie ręce stracił na skutek wybuchu miny 5 października 1945. Mimo to ukończył liceum, a następnie polonistykę na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Napisał też i obronił pracę doktorską. Potem wrócił do Zielonej Góry.

Posłuchaj, jak Michał Kaziów opowiada o swoich początkach pisarskich.

Jego rękami i oczami była Halina Lubicz, która pomogła mu już w liceum. Dzięki niej opanował też alfabet Braille’a. Napisał kilkanaście powieści, zbiorów opowiadań i opracowań naukowych.

W swojej twórczości zajął się problematyką ludzi niewidomych i poszkodowanych przez los. Podkreślał, że wizerunek człowieka niewidomego w literaturze jest upokarzający. Ukazywał więc mechanizmy przezwyciężania ograniczeń. Jego utwory mają budujący wydźwięk.

Jego oknem na świat było radio, dla którego tworzył słuchowiska i felietony. Tak komunikował się ze światem. Swoje wyjątkowe podejście do radia, pewnego rodzaju nad-słuch prezentował w książce "O dziele radiowym". Udzielał się społecznie, założył rodzinę. Codziennie walczył o to, aby żyć normalnie.

Zmarł 6 sierpnia 2001 w Zielonej Górze.