Hanna Śleszyńska: do filmu szczęścia nie miałam, ale realizuję się w teatrze

Aktorka charakterna i charakterystyczna. Wulkan energii, entuzjazmu i optymizmu. W widowisku "Hallo Szpicbródka" wciela się w postać kreowaną kiedyś przez Irenę Kwiatkowską, a nam Hanna Śleszyńska opowiada o swoich ulubionych rolach w teatrze.

- Nie można pozwolić sobie na utratę marzeń. One w dużej mierze gwarantują sukces w aktorskim fachu - mówi w "EX Magazine" Hanna Śleszyńska

Foto: Wojciech Kusiński

- Kiedy zdecydowałam się zdawać do szkoły teatralnej zewsząd słyszałam głosy "czy ty naprawdę chcesz wybrać zawód, w którym tak niewiele od ciebie zależy" - opowiada aktorka. - Wtedy się nad tym nie zastanawiałam, bo chęć bycia w tym zawodzie była tak silna, że nie istniało nic poza nią. Ale teraz, z perspektywy czasu, widzę, że w momencie, kiedy osiąga się jakiś wiek i jakiś status to trudno jest się zadowolić epizodami. Niestety, interesujących ról jest coraz mniej i nie ma u nas zwyczaju pisania tekstów "pod aktora".

Na szczęście Hanna Śleszyńska nie może narzekać na brak pracy. Jednocześnie przyznaje, że najpełniej realizuje się w teatrze. - Nie jestem aktorką filmową, bo też nie miałam okazji, żeby się nią stać. Startowałam w trudnym momencie. W środę zrobiliśmy dyplom, w niedzielę wprowadzono stan wojenny - wspomina. - Byłam szczęśliwa, że w ogóle udało mi się dostać jakiś angaż. Trafiłam do Komedii i spędziłam tam 7 lat. Zajmowałam się tylko teatrem i to mi zostało do dziś.

Obecnie aktorka występuje na kilku scenach. - W Syrenie polecam spektakl "Hallo Szpicbródka" wyreżyserowany przez Wojtka Kościelniaka. Tam mam okazję wcielać się w postać, którą w wersji filmowej kreowała Irena Kwiatkowska i śpiewam o nogach roztańczonych i szalonych - śmieje się Hanna Śleszyńska. - Natomiast w Teatrze Capitol gram w sztuce "Własność znana jako Judy Garland". To dla mnie bardzo ważne przedstawienie, które nie tylko opowiada o wspaniałej artystce, ale także o jej wielkim, życiowym dramacie.

Gość "EX Magazine" przyznał także, że w aktorskim fachu trudno jest mówić o równouprawnieniu. - Przez całe studia nas straszyli, że dla kobiet jest mniej ról. I przynajmniej pod tym względem ta profesja jest bardziej łaskawa dla panów - przyznaje Śleszyńska. - Ale ja myślę, że to nie jest do końca męski zawód, bo ciągłe przypodobywanie się publiczności nie leży w naturze mężczyzny. Dlatego oni bardziej narażeni są na zawodowe kryzysy niż my, kobiety - aktorki.

kul