Skimboarding, czyli kolejny sport z deską w tle

W przeciwieństwie do surfingu, jazda na skimboardzie ma miejsce na płytkiej wodzie i polega na ślizganiu się. – Najlepiej, gdy woda ma ok. 3 cm "głębokości" – mówi Jan Dąbrowski, miłośnik tego sportu.

Najprawdopodobniej, skimboarding narodził się w latach dwudziestych w Stanach Zjednoczonych. W Polsce pojawił się dopiero w 2003 roku i od tamtej pory zyskał rzesze zwolenników. Uprawianie tego sportu nie wiąże się bowiem z wielogodzinnymi podróżami nad morze czy poszukiwaniem dużych fal na drugim końcu świata. Wystarczy wybrać się nad jakikolwiek akwen, czy wręcz po prostu znaleźć dużą kałużę. Tor do skimboardingu można zrobić także samemu we własnym ogródku. – Do tego celu potrzebne jest tylko trochę mocnej folii i gotowe – mówi Jan Dąbrowski, fan skimboardingu i organizator zawodów w tej dyscyplinie.

Podstawowym elementem wyposażenia skimboardera jest deska. Ponieważ nie wymaga ona tak dużej wyporności, jak deska surfingowa, ta wykorzystywana do ślizgania się na wodzie jest mniejsza i cieńsza. Może być ona wykonana zarówno ze sklejki (najtańsza deska, w sam raz na rozpoczęcie nauki), jak i włókien węglowych czy szklanych (koszt takiej deski to nawet kilka tysięcy złotych). Kształtem przypomina łzę lub jajo.

Aby ograniczyć ślizganie się stóp po desce, skimboarder powinien być również wyposażony w wosk, którym smaruje się wierzchnią stronę deski. – Inną opcją są po prostu buty neoprenowe. Takie, jak do windsurfingu – mówi Jan Dąbrowski.

Więcej o zawodach skimboarderów, torach, które znajdują się w różnych polskich miastach i dziewczynach, uprawiających ten sport w rozmowie Romka Wójcika z Janem Dąbrowskim.

ap