- Garncarstwo na te tereny przynieśli garncarze z Medyni Głogowskiej. A ponieważ ziemia tutaj była licha i nie nadawała się do upraw, lepienie glinianych naczyń szybko się przyjęło - mówi Barbara Nazarewicz, dyrektor Muzeum Regionalnego w Janowie Lubelskim. - Wkrótce stało się ono głównym źródłem dochodów dla mieszkańców Łążka. A łążkowska ceramika była wywożona nawet w głąb Rosji.
Wytwarzana W Łążku Garncarskim od ponad dwustu lat ceramika zaliczana jest do najpiękniejszych ceramik malowanych w Polsce. Wyróżnia się bogatą skalą barw i wspaniałą ornamentyką. Do drugiej połowy lat 80. XX wieku w Janowie Lubelskim pracował nieżyjący już garncarz - mistrz Mateusz Startek, laureat nagrody im. Oskara Kolberga.
Teraz też nie brakuje fantastycznych twórców z bogatym doświadczeniem. Najstarszym garncarz w Łążku, Henryk Kurzyna, ma 78 lat: - Pracuję od 12 roku życia, cały czas na tym samym kole - opowiada rozmówca Hanki Dołęgowskiej. - To nasza rodzinna tradycja, która przechodzi z ojca na syna. Ja robię garnki, żona wymyśla wzory, bo ja do tego mam dwie lewe ręce.
Siódma edycja Ogólnopolskich Spotkań Garncarskich odbyła na początku lipca. Atrakcją tegorocznej odsłony była możliwość uczestniczenia w rekonstrukcji średniowiecznego pieca kopułowego, służącego w dawnych czasach zarówno do wypału ceramiki, jak i pieczenia chleba.
kul
