Dave Brubeck zaczął tworzyć w złotych latach jazzu – zaczął służąc w 3. Armii generała Pattona, z którą został wysłany do Francji. Jednak gdy jego grę usłyszał jeden z pułkowników, stwierdzono że bardziej się przyda przy pianinie, niż z karabinem. Zagrał charytatywny koncert dla Czerwonego Krzyża. Zrobił tak dobre wrażenie, że polecono mu żałożenie zespołu w ramach armii. "The Wolfpack" był jednym z pierwszych zespołów, w którym czarnoskórzy muzycy grali obok białych. Jeszcze w trakcie wojny poznał Paula Desmonda, swojego wieloletniego partnera scenicznego i autora największego osiągnięcia Brubecka „Take Five”.
Pierwszym własnym, dużym przedsięwzięciem Brubecka był założony w 1948 roku Jazz Workshop Ensemble, ale to powstały trzy lata później Dave Brubeck Quartet zapewnił mu międzynarodową sławę i miejsce w galerii najwybitniejszych sław jazzu. Takie utwory jak „Take Five”, czy „Blue Rondo a la Turk” do dziś stanowią dla adeptów jazzu przykłady geniuszu i lekkości gry, z której słynął Brubeck i jego kwartet. Jego albumy w latach '50 i '60 sprzedawały się w milionach.
Album "Time Out" po dziś dzień pozostaje najlepiej sprzedającym się w historii jazzu. Mający angielskie i szwajcarskie (choć niektórzy biografowie piszą też o indiańskim) korzenie, Brubeck urodził się w farmerskiej rodzinie w Kalifornii. Jego matka była nauczycielką pianina, ale jako trzeci kolejny syn postanowił nie zajmować się muzyką jak jego bracia i poszedł na studia weterynaryjne. Tam od dziekana usłyszał, że jego miejsce jest w konserwatorium, do którego później się przeniósł. Mało brakowało a zostałby stamtąd wyrzucony, gdy odkryto, że… nie potrafi czytać nut. Jego talent był widoczny już wówczas i ostatecznie profesorowie uznali, że – mimo groźby skandalu – nie znający nut uczeń może dalej pobierać nauki.
Brubeck miał szóstkę dzieci. Czworo z nich to zawodowi muzycy.