- Mam piękne wspomnienie na ten temat. Siedziałem w Teatrze Rozmaitości lusterko w lusterko z Januszem Paluszkiewiczem, wspaniałym wielkim aktorem. Miałem to szczęście, że obdarzał mnie przyjaźnią, co jest dla mnie wielkim zaszczytem. Przekonałem się, że w tym lusterku nie zawsze ogląda się siebie. Czasem ogląda się kolegów lub kogoś, kto jest obok - tak jak ja widziałem pana Janusza - i patrzy się na tę osobę jako na wzorzec osobowościowy - powiedział Andrzej Ferenc.
Gość radiowej Jedynki przyznał, że dość późno zrozumiał, że głos to jego niezwykły dar.
- O głosie mówi się, że jest tak niepowtarzalny, jak odcisk palca. Jest zawsze rozpoznawalny i nie da się go podrobić. Głosowy odcisk palca jest czymś bardzo indywidualnym. W swojej pysze zawsze uważałem, że sensem w tym, co robię, są moje umiejętności. Ale obracam się w kręgu wielu aktorów i teraz już wiem, że głos, to nie tylko struny głosowe. Głos aktorów wynika z ich osobowości, relacji do innych ludzi, świata i samego siebie. Bardzo późno zdałem sobie sprawę z tego, że głos, to mój wielki dar - przyznał Andrzej Ferenc.
Zapraszamy do wysłuchania całej audycji.
***
Tytuł audycji: Twarzą w twarz
Prowadzi: Anna Stempniak
Gość: Andrzej Ferenc (aktor, lektor i wykładowca akademicki)
Data emisji: 3.01.2018
Godzina emisji: 20.16
abi/mg