Organizacja Wyzwolenia Palestyny

W 1947 roku Organizacja Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję o podziale Palestyny na dwa państwa: żydowskie i arabskie. Zaś Jerozolima miała pozostać miastem międzynarodowym. Społeczność żydowska zgodziła się na takie rozwiązanie, w przeciwieństwie do Ligi Państw Arabskich, która zaatakowała Izrael. Po wygranej wojnie o niepodległość utworzono w 1948 roku państwo Izrael. W wyniku wojny ponad 80% arabów mieszkających w Palestynie udało się na wygnanie.
Jedenaście lat później palestyński oficer armii egipskiej Jaser Arafat utworzył organizację Al-Fatah. - Żyjąc w atmosferze rewolucyjnego Kairu, Arafat uznał, że to dobra okazja, ażeby rozpocząć walkę – mówił na antenie PR Ryszard Malik, publicysta dziennika ”Rzeczpospolita” – używała ona środków terrorystycznych. Zamachy, porwania, zabójstwa z premedytacją.
28 maja 1964 na szczycie Ligi Arabskiej w Kairze powołano Organizację Wyzwolenia Palestyny. Z połączenia wielu różnych ugrupowań, wśród których dominującą rolę sprawowały właśnie Al.-Fatah, a także Ludowy Front Wyzwolenia Palestyny. Miała to byćpolityczna reprezentacja Palestyńczyków na uchodźstwie.
Celem działalności była jednak koordynacja działań politycznych i militarnych, dzięki czemu możliwe miało się stać utworzenie niepodległej Palestyny i likwidacja państwa żydowskiego. Po latach nieskutecznych działań Jaser Arafat zdecydował się na pokojowe rozwiązania i wyrzeczenie się metod terrorystycznych. Efektem było porozumienie z Oslo w 1993, w wyniku którego OWP uznała oficjalnie istnienie państwa Izrael, w zamian za prawo do autonomii w Strefie Gazy i mieście Jerycho. W ten sposób powstała Autonomia Palestyńska.
Posłuchaj audycji przedstawiającej sylwetkę palestyńskiego przywódcy Jasera Arafata.
mjm