Akcja trwała do 31 maja, a jej uczestnicy domagali się uwolnienia więzionych uczestników wystąpień z czerwca 1976 roku oraz aresztowanych w maju 1977 roku członków i współpracowników KOR, którzy protestowali między innymi w związku z zamordowaniem krakowskiego studenta Stanisława Pyjasa.
Studencki Komitet Solidarności - zobacz serwis historyczny
W głodówce uczestniczyli: od 24 maja Bogusława Blajfer, Danuta Chomicka, Bohdan Cywiński, Jerzy Gresz, o. Aleksander Hauke-Ligowski, Barbara Toruńczyk, Henryk Wujec; od 25 maja Eugeniusz Kloc i Ozjasz Szechter; od 26 maja Joanna Szczęsna; od 27 maja Stanisław Barańczak, Zenon Pałka i Kazimierz Świtoń. Mężem zaufania głodujących został Tadeusz Mazowiecki, który w ich imieniu złożył Radzie Państwa PRL, Episkopatowi oraz dziennikarzom krajowym i zagranicznym oświadczenie z żądaniem uwolnienia uwięzionych.
Jak podkreślał Henryk Wujec, opozycjonista w PRL, w rozmowie z portalem PolskieRadio.pl, istotną rolę w organizacji głodówki odegrał proboszcz parafii św. Marcina, ks. Bronisław Dembowski, który otoczył wszystkich głodujących opieką. - Po śmierci Stanisława Pyjasa w maju 1977 roku władze aresztowały wielu korowców i opozycjonistów. Ja tylko straciłem pracę. Wtedy też zorganizowaliśmy pierwszą głodówkę protestacyjną w kościele św. Marcina - wspominał Wujec.
Głodówkę podjęto jako apel o uwolnienie wszystkich ofiar wypadków czerwcowych i tych, którzy stanęli w ich obronie. Za pośrednictwem Tadeusza Mazowieckiego oświadczenie głodujących przekazano Radzie Państwa, Episkopatowi i dziennikarzom. Ekipa Edwarda Gierka przestraszyła się nacisków Zachodu i 19 lipca (w związku ze świętem 22 lipca) ogłoszono amnestię. Objęła ona pięciu więzionych jeszcze robotników oraz aresztowanych KOR-owców. Wszyscy wyszli na wolność 23 lipca 1977 roku. Główny cel postawiony przez KOR został osiągnięty.
Komitet Obrony Robotników - zobacz serwis historyczny
W 1977 roku władze komunistyczne przystąpiły do kontrofensywy wobec opozycji. 7 maja 1977 roku znaleziono ciało krakowskiego studenta Stanisława Pyjasa. Jego śmierć wstrząsnęła środowiskiem opozycji - organizowano czarne procesje, msze żałobne, rozdawano ulotki. Podczas czarnej procesji 15 maja powołano Studencki Komitet Solidarności, który miał zainicjować prace nad stworzeniem autentycznej i niezależnej reprezentacji studentów. SKS domagał się wyjaśnienia okoliczności śmierci Pyjasa oraz ukarania sprawców "profanacji po Staszku" (w Krakowie trwały w tym czasie juwenalia zorganizowane przez Socjalistyczny Związek Studentów Polskich).
Posłuchaj, co o śmierci swojego przyjaciela Stanisława Pyjasa mówił Bronisław Wildstein, pisarz i publicysta:
W następstwie wydarzeń krakowskich aresztowano m.in. Jacka Kuronia, Adama Michnika, Antoniego Macierewicza (w sumie ponad 50 osób). Aresztowania trwały do 20 maja. Wkrótce większą część aresztowanych wypuszczono na wolność. W więzieniu pozostawało jednak jeszcze dziewięciu najaktywniejszych działaczy i współpracowników KOR.
Zorganizowano wówczas głodówki - najsłynniejsza z nich rozpoczęła się 24 maja 1977 roku w kościele św. Marcina w Warszawie.
im