Jednym z najmłodszych wielkich kraterów na Marsie jest krater Mojave. Właśnie on został stereoskopowo sfotografowany przez zaawansowane narzędzie do obrazowania – HiRISE. Na podstawie tych zdjęć opracowano trójwymiarowy model marsjańskiego krateru. Superdokładny aparat przesłał także nowe zdjęcia z miejsc, które wybrano publicznie.
Cyfrowy model terenu wytworzony został z pary obrazów stereoskopowych i ukazuje widok na część tarasów w ścianie krateru Mojave w regionie Terra Xanthe na Marsie. Krater Mojave należy do najmłodszych struktur postimpaktowych na powierzchni Czerwonej Planety. Ma 60 kilometrów średnicy, 2,6 km głębokości, a badania szacują jego wiek na 10 milionów lat – czas niewielki dla tak dużego krateru. Wiek ten można oszacować, ponieważ wnętrze krateru nie jest wypełnione mniejszymi śladami pouderzeniowymi, w niewielkim stopniu również zachodzi erozja i zapadanie się krateru. Wszystko to dokładnie oddają zdjęcia przesłane przez HiRISE i opracowane przez specjalistów z NASA.
HiRISE (High Resolution Imaging Science Experiment) to jeden z najdokładniejszych przyrządów służących do obrazowania, jakimi dysponuje NASA. Jego działanie jest kluczowym elementem misji sondy Mars Reconnaissance Orbiter – właśnie dzięki zdjęciom z HiRISE możliwe będzie wytypowanie miejsc do lądowania przyszłych misji automatycznych oraz planowanych wypraw załogowych na Czerwoną Planetę. Zaawansowane narzędzie pracuje w zakresie światła widzialnego, a jego sercem jest teleskopowa optyka, która umożliwia wykonywanie zdjęć z rozdzielczością nigdy wcześniej nie spotkaną w planetarnych misjach badawczych. Jak zaznacza NASA, skala zdjęć pozwala dokładnie oglądać obiekty o rozmiarze nawet 1 metra, przez co analiza struktury powierzchni Marsa może być przeprowadzona w dużo bardziej kompleksowy sposób. Oko sondy MRO działa także w zakresie fal bliskiej podczerwieni w celu uzyskania informacji na temat minerałów znajdujących się na powierzchni. Obrazując w bliskiej podczerwieni z wysokości 200-400 km, HiRISE jest w stanie przesłać zdjęcia, które zawierają szczegóły o elementach 1 - 2 m szerokości.
Tym co niespotykane w poprzednich misjach kosmicznych, miejsca, które mają być sfotografowane możemy wybierać sami. Łatwe w użyciu narzędzia internetowe do zgłoszenia miejsc obserwacji są dostępne publicznie nie tylko dla społeczności naukowej. Już teraz oglądać możemy pierwsze uzyskane zdjęcia, z miejsc, które wybrali użytkownicy.
Przemysław Goławski