Nasz zegar biologiczny mierzy długość dnia i zmienia nasze zachowanie w zależności od pory roku. Autorzy badań postanowili zbadać, czy bodźce świetlne mogą wpływać na rozwój zegara biologicznego.
Naukowcy z Vanderbilt University przeprowadzili badania na myszach hodowlanych w warunkach oświetlenia naśladujących miesiące zimowe i letnie. Gryzonie rodziły się i były przez 3 tygodnie karmione przez matki w wybranym cyklu oświetlenia, a następnie pozostawiane w takich samych lub przeciwnych warunkach przez kolejne 28 dni. Kiedy dorosły umieszczano je w warunkach stałej ciemności i obserwowano ich zachowanie.
Myszy urodzone "zimą" wykazywały stałe spowolnienie aktywności dziennej niezależnie od tego czy po usamodzielnieniu (odstawieniu od piersi) hodowano je w cyklu świetlnym charakterystycznym dla zimy czy lata. Okazało się że aktywność ich genów zegara biologicznego jest mniejsza w porównaniu do gryzoni urodzonych latem.
Badacze byli zaskoczeni, że światło charakterystyczne dla danej pory roku wpływa zarówno na zachowanie zwierząt jak również działanie neuronów głównego zegara biologicznego w ich mózgach. Naukowcy stwierdzili, że aktywność genów zegara w okresie okołoporodowym ma olbrzymi wpływ na reakcję zegara biologicznego na zmiany pór roku w późniejszym życiu. Zegar biologiczny i aktywność myszy urodzonych latem pozostawała stała niezależnie od warunków, podczas gdy zachowanie myszy urodzonych zimą zmieniało się znacząco, kiedy przenoszono je w warunki odpowiadające miesiącom letnim.
To zachowanie bardzo przypominające objawy osób cierpiących na depresję sezonową. Zdaniem autorów, ich ustalenia mogą tłumaczyć, dlaczego ludzie urodzeni zimą są obarczeni wyższym ryzykiem chorób neurologicznych, takich jak depresja sezonowa, schizofrenia czy choroba dwubiegunowa.
(ew)