2 kwietnia 2005 roku Watkan poinformował, że Ojciec Święty zmarł o 21:37 w swoim apartamencie. Wiadomość o śmierci Jana Pawła II podał uczestnikom czuwania na Placu świętego Piotra arcybiskup Leonardo Sandri.
Nasz Ojciec Święty powrócił do domu Ojca.
Tej chwili towarzyszyły oklaski tysięcy wiernych zgromadzonych pod oknami papieskiego apartamentu w Watykanie. Po raz pierwszy w historii, w taki sposób żegnano papieża. Był to spontaniczny wyraz szacunku i miłości.
Wiele miesięcy przed śmiercią, Jan Paweł II zdawał sobie sprawę z upływu czasu i utraty sił. Papież-Pielgrzym był świadomy, że zbliża się kres jego ziemskiej podróży.
Papież Polak nadał swemu pontyfikatowi wymiar uniwersalny, spotykając się z przedstawicielami wszystkich religii i kultur. Podczas podróży zagranicznych zabierał głos w trudnych kwestiach społecznych, jak bezrobocie, nędza i przemoc. Przestrzegał przed egoistycznym poszukiwaniem miłości i szczęścia.
Jan Paweł II podkreślał, że każdy człowiek znajduje w życiu "swoje Westerplatte", czyli zadanie, które trzeba podjąć i wypełnić, zarówno dla siebie, jak i z myślą o innych.
Za jedno z najważniejszych zadań swojego pontyfikatu Jan Paweł II uznał głoszenie orędzia o modlitwie. Podczas pierwszej pielgrzymki do Polski w 1979 roku, apelował do wiernych, by nie ustawali w rozmowie z Bogiem.
Ojciec Święty prosił wiernych pielgrzymujących do Kalwarii Zebrzydowskiej, by modlili się także za niego.
We mszy żałobnej na placu Świętego Piotra uczestniczyło kilkaset tysięcy wiernych. W całym Rzymie przed ekranami rozstawionymi w wielu miejscach miasta zgromadziło się kilka milionów ludzi z całego świata.
Wielu zgromadzonych na uroczystości miało ze sobą transparenty z włoskim napisem "santo subito" czyli "święty natychmiast".
Proces beatyfikacyjny Jana Pawła II rozpoczął się krótko po jego śmierci. Obecnie zmierza ku końcowi, choć termin beatyfikacji nie jest jeszcze znany.
rk,Informacyjna Agencja Radiowa (IAR)