Urodził się 29 listopada 1922 roku w Łasinie. W 1939 roku ukończył gimnazjum jezuickie w Gdyni Orłowie. Od sierpnia do września 1939 roku mieszkał w Toruniu. Przy próbie przedostania się na wschód kraju wraz z ojcem został aresztowany i osadzony w więzieniu w Żabince, potem w Kobryniu. Po zwolnieniu z więzienia razem z ojcem pojechał do Warszawy. Tam uczył się na tajnych kompletach w liceum im. Adama Mickiewicza, a następnie w szkole budowlanej. W grudniu 1943 roku ukończył kurs dla niższych stopniem dowódców w szkole podchorążych i służył w batalionie Vistula.
W powstaniu warszawskim był dowódcą 7 drużyny 3 kompanii Szarych Szeregów-Junior (pseudonim Zbych, Prawdzic). Uczestniczył w walkach o Pocztę Główną. Był jednym z trzech żołnierzy (obok Teodora Karczewskiego Orła i Stanisława Zielaskowskiego Wiąza), którzy 20 sierpnia 1944 roku zawiesili polską flagę na pierwszym warszawskim wysokościowcu - budynku PAST (Polska Akcyjna Spółka Telefoniczna). 8 września został ranny w trakcie obrony kina Coloseum. Po klęsce powstania trafił niemieckigo obozu w Pruszkowie pod Warszawą. Po wyzwoleniu obozu przez oddziały brytyjskie służył w polskich oddziałach w amerykańskiej strefie okupacyjnej.
W czerwcu 1948 roku powrócił do kraju. W 1952 roku ukończył chemię na Uniwersytecie im. Mikołaja Kopernika w Toruniu. Pracował w Wytwórni Farmaceutycznej "Motor", Instytucie Farmaceutycznym, Centralnym Laboratorium Chemicznym i w Zjednoczonych Zespołach Gospodarczych. Był współzałożycielem Związku Powstańców Warszawskich, członkiem prezydium Zarządu Głównego Związku Powstańców Warszawskich oraz współzałożycielem komitetów budowy pomnika powstania.
Odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari oraz trzykrotnie Krzyżem Walecznych.
źr. Wikipedia