69-letni Patrick Modiano jest 11. laureatem literackiego Nobla z Francji. W uzasadnieniu Komitetu Noblowskiego czytamy, że dzieła pisarza koncentrują się na takich tematach jak pamięć, tożsamość czy wina.
– On powiedział kiedyś, że jego książki przypominają tę samą fotografię, ale w różnych ujęciach. Są swego rodzaju autoterapią, którą pisarz pragnie zakończyć – przytaczała w Dwójce słowa francuskiego twórcy Anna Wasilewska. Skąd te nieustanne próby przywołania minionego, szukanie śladów? Modiano urodził się w ostatnim roku wojny – jego ojciec miał pochodzenie żydowskie, matką była flamandzka aktorka. Przyszły pisarz został wcześnie porzucony przez matkę, ojciec – który prowadził podczas wojny jakieś niejednoznaczne, ciemne interesy – też zniknął z jego życia. – Mimo że urodził się w 1945 roku, jego biografia jest naznaczona wojną. Wielokrotnie powtarzał, że jego pamięć narodziła się przed nim – mówiła w audycji z cyklu "Dwukropek" Joanna Żurowska.
Rozmówczynie Doroty Gacek podkreślały owo uporczywe (naznaczone melancholią) literackie tropienie przez Modiano swojej przeszłości, owe – detektywistyczne – próby rozwiązania zagadek dotyczących choćby niejednoznacznej tożsamości.
Zobacz radiowy serwis Nobel 2014>>>
Jak Patrick Modiano łączy materiał biograficzny z fikcją? Jakich ma literackich patronów? Jakie są jego najważniejsze książki, o czym – i w jaki sposób – mówią? Zapraszamy do wysłuchania obszernych fragmentów audycji, w której o laureacie literackiej Nagrody Nobla 2014 mówili: Anna Wasilewska, tłumaczka z redakcji "Literatury na Świecie", dr Joanna Żurowska z Uniwersytetu Warszawskiego, Wiktor Dłuski, tłumacz powieści Modiano "Zagubiona dzielnica", Marek Bieńczyk, pisarz i eseista, oraz Piotr Dobrołęcki (prosto z Międzynarodowych Targów Książki we Frankfurcie).
jp/asz