Bolesław Chrobry. Król o przydomku Wielki
41:16 2020_10_05 21_08_15_PR1_Historia_Zywa.mp3 Bolesław II Szczodry i biskup Stanisław (Historia żywa/Jedynka)
Bolesław II Szczodry (Śmiały) to trzeci król Polski, najstarszy syn piastowskiego władcy Kazimierza Odnowiciela i Dobroniegi, córki Włodzimierza I Wielkiego, księcia kijowskiego. Nie miał jeszcze 18 lat, kiedy w 1058 roku zmarł jego ojciec, po którym przejął władzę. Od początku panowania był bardzo aktywny w polityce zewnętrznej. Wmieszał się w walkę o tron węgierski i popadł w konflikt z Niemcami.
Wojnę z Czechami zakończył małżeństwem swojej siostry z panującym tam Wratysławem. Na północy utracił wpływy na Pomorzu Nadwiślańskim. Ale na wschodzie odzyskał Grody Czerwieńskie. Włączył się w politykę papieską. To umożliwiło księciu koronację na króla Polski w 1076 roku. Akt koronacji spotkał się ze sprzeciwem obozu cesarskiego. Wielki sukces Bolesława oznaczał pełną suwerenność jego państwa.
Władca kontynuował linię polityczną ojca Kazimierza Odnowiciela. Odbudowywał i wzmacniał pozycję Polski w Europie Środkowej, rozbudowywał organizację kościelną. Uważany był przez jednych za szczodrego, a przez innych za rozrzutnego, hojnością zdobywającego posłuszeństwo dworzan, żołnierzy. Za jego czasów bito monety podobno najgorszej jakości.
Będąc u szczytu swojej potęgi, poniósł jedyną i ostateczną klęskę, decydując się na zgładzenie, w okrutny sposób, biskupa Stanisława ze Szczepanowa. Okres posługi duchownego jest zaliczany do najświetniejszych za panowania Piastów. Biskup Stanisław sprowadził do Polski legatów rzymskich, zorganizował od nowa metropolię gnieźnieńską, podjął działania na rzecz koronacji Bolesława II Szczodrego. A jednak późniejszy konflikt z królem pozbawił go życia. Przyczyny sporu do dziś budzą emocje.
Zapraszamy do wysłuchania całej audycji.
***
Tytuł audycji: Historia żywa
Prowadzi: Dorota Truszczak
Gość: prof. Andrzej Nowak
Data emisji: 5.10.2020 r.
Godzina emisji: 21.08
DS/kk