Władysław Reymont był świadkiem wydarzeń rewolucji 1905 roku. Swoje obserwacje ze strajku powszechnego i demonstracji w Warszawie, po ogłoszeniu manifestu konstytucyjnego przez cara Mikołaja II, opisał m.in. w tekście "Kartki z notatnika" w nr 45 "Tygodnika Ilustrowanego". Jak rewolucja 1905 roku, której Reymont był świadkiem wpłynęła na jego ocenę tamtego świata? - Przeżywanie rewolucji przez Reymonta to złożona sprawa, dlatego, że był to człowiek o dużej deregulacji emocjonalnej. Przeżywał dość sprzeczne stany, zapalał się do różnych rzeczy. Na pewno miało to rezonans literacki. To były właśnie te "Kartki z notatnika", publikowane zresztą w "Tygodniku ilustrowanym", bodaj najważniejszym dla niego miejscu - powiedziała rozmówczyni Artura Wolskiego.
Reymont był członkiem Ligi Narodowej przed 1914. W odpowiedzi na deklarację wodza naczelnego wojsk rosyjskich wielkiego księcia Mikołaja Mikołajewicza Romanowa z 14 sierpnia 1914, podpisał telegram dziękczynny, głoszący m.in., że krew synów Polski, przelana łącznie z krwią synów Rosyi w walce ze wspólnym wrogiem, stanie się największą rękojmią nowego życia w pokoju i przyjaźni dwóch narodów słowiańskich. - Był to smutny wypadek przy pracy. Chwały mu to nie przyniosło. Poniosły go emocje, nie przemyślał tego dobrze, miał też za małą wiedzę. Trzeba pamiętać, że to był absolutny geniusz słuchu i obserwacji, ale był to też człowiek nieuformowany. Jego talent zdecydowanie przewyższał jego możliwości orientacji społecznej - powiedziała dr Eliza Kącka.
Zapraszamy do wysłuchania całej audycji.
***
Tytuł audycji: "Ludzie niepodległości" w pasmie "Eureka"
Prowadzi: Artur Wolski
Gość: dr Eliza Kącka (Instytut Literatury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego)
Data emisji: 19.02.2018
Godzina emisji: 21.11
abi/kh