Był poetą, ale też prozaikiem, rzeźbiarzem, malarzem i filozofem. Autor między innymi wiersza „Bema pamięci żałobny rapsod”, poematu „Fortepian Chopina”, dramatu „Kleopatra i Cezar”, poematu "Promethidion", a także nowel i prozy. Wielu historyków literatury uznaje Norwida za jednego z najważniejszych twórców polskiego romantyzmu i uważa go za "czwartego wieszcza". Inni zwracają uwagę na fakt, że dramatopisarz w programie artystycznym postulował antyromantyczną "literaturę czynu" i zaliczają jego twórczość raczej do klasycyzmu i parnasizmu. Zapewne dlatego Norwid nie był rozumiany przez współczesnych i za życia zdołał opublikować tylko nieliczne utwory.
Przeważającą część życia spędził za granicą, głównie w Paryżu, żyjąc w nędzy i utrzymując się z prac dorywczych. Zmarł osamotniony w zakładzie opiekuńczym świętego Kazimierza, podparyskim przytułku dla polskich sierot i weteranów. Personel placówki po śmierci poety spalił część jego pism.
Pochowany w zbiorowej mogile, Norwid doczekał się symbolicznego pochówku na Wawelu w krypcie wieszczów w 2001 roku, w 180. rocznicę swych urodzin. Urna z ziemią z grobu poety została umieszczona obok nagrobków Adama Mickiewicza i Juliusza Słowackiego.
Cyprian Kamil Norwid sławę zyskał 20 lat po śmierci, gdy jego twórczością zainteresował się Zenon Przesmycki "Miriam". Pełne wydanie dzieł Norwida w 11 tomach ukazało się jednak dopiero w pierwszej połowie lat 70. za sprawą Juliusza Wiktora Gomulickiego.
Wybitny poeta, prozaik, dramatopisarz, eseista, grafik, rzeźbiarz, malarz i filozof urodził się 24 września 1821 roku w miejscowości Laskowo-Głuchy, zmarł 23 maja 1883 roku w Paryżu.
IAR/ep