14 lutego 1942 roku, rozkazem Naczelnego Wodza Polskich Sił Zbrojnych generała Władysława Sikorskiego, Związek Walki Zbrojnej został przekształcony w Armię Krajową, konspiracyjną organizację wojskową działającą w okupowanej Polsce. Dowódcą AK został generał Stefan Rowecki "Grot". Organizacja miała charakter ogólnonarodowy i ponadpartyjny. Jej celem była walka o odzyskanie niepodległości Polski.
AK przeprowadzała akcje zbrojne i sabotażowe, a także przygotowywała armię podziemną do powstania, które miało wybuchnąć na ziemiach polskich. Kulminacją wysiłku zbrojnego AK było powstanie warszawskie. AK skupiała około 200. organizacji wojskowych. Podlegała Naczelnemu Wodzowi i Rządowi Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodźstwie. Komendant Główny AK był dowódcą krajowych sił zbrojnych.
Zobacz serwis specjalny o Powstaniu Warszawskim >>>
Armia Krajowa była najsilniejszą i najlepiej zorganizowaną armią podziemną, z armii działających w tamtym czasie w Europie. Komendantem AK, po aresztowaniu generała Stefana Roweckiego w czerwcu 1943 roku, został generał Tadeusz Komorowski "Bór" i funkcję tę pełnił do upadku powstania warszawskiego. Od 2 października 1944 do rozwiązania AK 19 stycznia 1945 roku, jej ostatnim komendantem był generał Leopold Okulicki "Niedźwiadek".
Po drugiej wojnie światowej żołnierze AK cierpieli prześladowania i szykanowanie ze strony władz komunistycznych PRL. Wielu żołnierzy AK zostało skazanych na niesprawiedliwe wyroki, w tym także karę śmierci. Jedną z takich postaci był generał August Emil Fieldorf, pseudonim "Nil", stracony przez powieszenie 24 lutego 1953 roku.
mr