W leśnych ostępach niewiele można przewidzieć, a trasę tym razem wytyczają nie przetarte szlaki, a zwierzęce tropy. O pracy biologów w terenie opowiadają badaczki życia zwierząt.
– Obserwacja wilków polega na tym, że trzeba je podpatrywać we wszystkich warunkach. A więc czy deszcz, czy niepogoda trzeba wybrać się do lasu, żeby obserwować zwierzęta – opowiada Katarzyna Tołkacz z Zakładu Ekologii Wydziału Biologii Uniwersytetu Warszawskiego. Wilki są aktywne nocą lub wczesnym rankiem. Nocą tropienie jest raczej trudne, więc badacz musi wstać rano, żeby sprawdzić, co zwierzęta robią. Wilki można sprowokować do wycia. – Nigdy nie wyją razem, zawsze zaczyna samiec alfa, a potem po kolei dalsza część watahy według ustalonej hierarchii – mówi badaczka. Dzięki temu można policzyć wilki, choć nie trzeba stać z nimi oko w oko.
Makak czubaty
– Makaki też trzeba obserwować we wszystkich warunkach, a ponieważ żyją na drzewach, to trzeba na nie patrzeć przez lornetki. W padającym deszczu jest to wybitnie utrudnione – mówi Anna Marzec z WWF, która jako wolontariuszka prowadziła badania makaków w dalekiej Indonezji. Małpy swą aktywność rozpoczynają o świcie. Na Celebes, indonezyjskiej wyspie na Oceanie Spokojnym, Marzec badała endemiczny gatunek makaków czubatych, występujący w północnej części tej wyspy. Są to zwierzęta bardzo szybkie, zwinne i całe swoje życie spędzają wyłącznie na drzewach. – Udało mi się je widzieć przez jakiś czas, ale nigdy nie miałam szansy ich obserwować przez cały dzień. Są takie bystre, że nawet dobrze przygotowany badacz ma problemy, by za nimi nadążyć – podkreślała badaczka. Anna Marzec opowiadała, że makaki są całe czarne i posiadają charakterystyczny czub na głowie. Żyją w dużych grupach do sześćdziesięciu osobników. Zdradziła, że dużym zaskoczeniem były dla niej wydawane przez nie dźwięki.
Audycje przygotowała Justyna Majchrzak.
(ag)