Nie powinno więc nikogo zdziwić, że reżyser "Dziewczyny z szafy" - któremu bliskie są wszelkie formy ucieczki od rzeczywistości - planuje nakręcić: thriller/horror, film o przyszłości, do którego inspiracją są dzisiejsze wydarzenia za naszą wschodnią granicą, a także film dla młodzieży i... kostiumowy obraz oparty na "Dziadach" Adama Mickiewicza.
Orły 2014 - poznaj wszystkich laureatów >>>
Bodo Kox przyznał, że został reżyserem z potrzeby opowiadania tego, jak widzi świat, co go w nim męczy, a co bawi. - To jest problem. Wolałbym być człowiekiem, który nie ma potrzeby egzaltacji. Podejrzewam jednak, że każdy ją posiada. Jedni rozbijają przystanki autobusowe, inni chodzą na wybory i manifestacje - powiedział. Kox nazywa to nerwicą mózgu. - Wydaje mi się, że jestem bohaterem gry komputerowej, albo nieudanego filmu. Czuję potrzebę zaistnienia w czyjeś wyobraźni, przedstawienia swojego punktu widzenia - wyjaśniał bohater "Spotkania z mistrzem".
Spotkanie z mistrzem - słuchaj na moje.polskieradio.pl >>
O gościu Joanny Sławińskiej mówi się, że jest objawieniem polskiego offu. Reżyser nagradzanej "Dziewczyny z szafy” i twórca filmów niezależnych m.in. "Marco P. i złodzieje rowerów" występował też jako aktor w produkcjach innych twórców offowych. Za role w filmach "Ugór" i "Homo Father" otrzymał specjalne wyróżnienie jury Konkursu Kina Niezależnego na festiwalu w Gdyni. - W tej niszy dobrze się poczułem. W wieku 27 lat, po filmie "Marco P. i złodzieje rowerów", poczułem, że to właśnie chcę robić. Szkoda, że wcześniej na to nie wpadłem. Jako dorosły człowiek zdecydowałem, że stawiam na jedną kartę, która nazywa się kino - podkreślał w radiowej Jedynce.
Kultura w Polskim Radiu w serwisie You Tube >>>
Bodo Kox zdecydował się iść do szkoły filmowej, bo - jak tłumaczył - nie miał już pieniędzy na swoje filmy, choć powstawały one prawie bez finansowego wkładu. - Stwierdziłem, że gdy pójdę do filmówki w Łodzi to tam będę miał obowiązek robić etiudy na zaliczenie. Będę miał pieniądze na swoje projekty - powiedział. Dokumenty do szkoły złożył też ze snobizmu. - Paru fajnych reżyserów studiowało tam przede mną np. Andrzej Wajda i Roman Polański. Uznałem, że będzie to idealne miejsce dla takiego nieuka, jak ja - żartował Kox. Jego opiekunem na uczelni został Robert Gliński, który zainteresował się scenariuszem filmu "Dziewczyna z szafy". - Dwa tygodnie później byłem już w wytwórni filmów - wyjaśnił Kox.
Artysta tłumaczył też, że został reżyserem ponieważ nic innego mu nie wychodziło. Ani pisanie poezji i opowiadań, ani malowanie, ani bycie frontmanem grupy rockowej. - Nie mając żadnych talentów w tych dziedzinach, a zawsze chciałem się wyrażać poprzez sztukę, musiałem zostać reżyserem, bo film łączy słowa, obraz i muzykę - powiedział.
Zgodził się też z opinią Joanny Sławińskiej, że tworzy kino z ironicznym dystansem. Inaczej widzi świat, niż np. Wajda. - To też kwestia pokolenia. Ludzie z tamtych czasów są bardzo serio - przyznał. Reżyser wie, że do życia trzeba podchodzić z dystansem, a z wiekiem nauczył się posługiwać maskami. Przyznał, że zawsze pociągali go dziwni bohaterowie - outsiderzy w filmach. Dlatego lubi twórczość Jima Jarmuscha. Ceni sobie też filmy Stanley'a Kubricka. Jak powiedział, genialnym filmem jest "Ziemia obiecana" Andrzeja Wajdy, lubi "Wodzireja" Feliksa Falka oraz "Hydrozagadkę" Andrzeja Kondratiuka.
Dlaczego Bodo Kox zerwał z kinem offowym? Zapraszamy do wysłuchania całej rozmowy.
tj/ag/asz