Teresa Czerwińska przekonywała, że rząd jest zdeterminowany by wprowadzić nowy system gromadzenia kapitału emerytalnego, czyli Pracowniczych Planów Kapitałowych.
Pracownicze Plany Kapitałowe mają być jednym ze sposobów dobrowolnego oszczędzania na emeryturę obok Indywidualnych Kont Emerytalnych i Pracowniczych Programów Emerytalnych. Składka na plany kapitałowe odprowadzana od wynagrodzenia nie będzie mogła być niższa niż 3,5 procent kwoty wynagrodzenia. Opłacana będzie i przez pracownika, i przez pracodawcę. Ma wynosić 1,5 procent wynagrodzenia ze strony firmy i 2 procent od pracownika. Możliwe będzie podwyższenie wpłat ze strony pracownika a także ze strony pracodawcy.
Paweł Borys, prezes Polskiego Funduszu Rozwoju uważa, że PPK ma szansę upowszechnić się wśród osób mniej zarabiający dzięki m.in dopłatom kwotowym. - Celem PPK jest zwiększenie bezpieczeństwa finansowego Polaków, aby zapewnić wzrost oszczędności na starość – mówił kilka dni temu podczas konferencji prasowej.
Jego zdaniem – na co warto zwrócić uwagę - próby dotyczące IKE i IKZE właściwie się nie powiodły a projekt ustawy o PPK nie dotyczy wyłącznie rozwiązań dla pracowników, znajduje się również zapis dotyczący odpisu na IKZE dla prowadzących działalność gospodarczą, którzy znajdą się poza tym systemem.
Podkreślił, że samego początku do programu mają zostać dopuszczone wszystkie komercyjne instytucje, więc nie jest prawdą, że w początkowym okresie to PFR ma zarządzać tymi środkami.
O co chodzi w projekcie ustawy?
- Projekt ustawy o PPK zakłada, że nowe rozwiązania będą wprowadzane etapami
- Kolejność tworzenia PPK będzie uzależniona od wielkości lub typu pracodawcy
- Od 1 stycznia 2019 r., do PPK mają przystąpić najwięksi pracodawcy, zatrudniający powyżej 250 pracowników
- Od połowy 2020 r. do systemu mają przystąpić małe firmy oraz jednostki sektora finansów publicznych.
- Instytucjami obsługującymi PPK będą towarzystwa funduszy inwestycyjnych (TFI)
- Obowiązywać będzie limit 15% udziału w rynku PPK, do którego TFI będą mogły pobierać 0,6% opłaty od aktywów
Jak było z OFE?
Warto jednak przypomnieć, że dwie dekady temu rząd Jerzego Buzka wprowadzał reformę systemu emerytalnego. Wówczas – a był to rok 1999 – powstały Otwarte Fundusze Emerytalne, które rozbudziły nadzieje na godziwe emerytury. Polacy mieli w nich lokować część swojej składki emerytalnej. Miały też napędzać gospodarkę. Cztery lata temu ówczesny rząd PO-PSL przejął jednak połowę aktywów w OFE i znacznie ograniczył możliwości inwestycyjne funduszy. Fundusze mogą inwestować tylko w akcje.
Po pierwszych latach entuzjazmu przyszła fala sceptycyzmu. Na słabe postrzeganie OFE nałożyła się słaba koniounktura na GPW ale także fatalnych doniesień z krajów, które podobnie jak Polska oparły swój system ubezpieczeń emerytalnych o podobne rozwiązania. W 2013 roku rząd PO-PSL, który doszedł do wniosku, że skoro OFE ponad połowę pieniędzy lokują w państwowych obligacjach, to lepiej, żeby państwo samo się nimi zajęło. Przejęto ponad 150 mld zł z tzw. części obligacyjnej. Mniej więcej drugie tyle zostało w części kapitałowej OFE (akcje). Jednocześnie od lutego 2014 r. udział w OFE przestał być obowiązkowy.
IAR, kw, Naczelna Redakcja Gospodarcza