Dwójka
Jacek Puciato
17.08.2014
Różewicz i Miłosz – jedyna taka rozmowa
To wyjątkowe spotkanie dwóch gigantów polskiej poezji odbyło się w lipcu 1999 roku w loży Solskiego w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie. Powstało niezwykłe nagranie: o życiu alternatywnym, o kobietach, o początkach pisania.
Czesław Miłosz i Tadeusz Różewicz podczas Międzynarodowych Targów Książki we Frankfurcie nad Menem, 2000 r. PAP/Adam Hawałej
Posłuchaj
-
Tadeusz Różewicz i Czesław Miłosz - wywiad rzeka Renaty Gorczyńskiej pt. "Dialogi Poetów" - o teatrze. (PR, 1999)
-
Tadeusz Różewicz i Czesław Miłosz - wywiad rzeka Renaty Gorczyńskiej pt. "Dialogi Poetów" - o szukaniu formy literackiej. (PR, 1999)
-
Tadeusz Różewicz i Czesław Miłosz - wywiad rzeka Renaty Gorczyńskiej pt. "Dialogi Poetów" cz. 3 - o emigracji, partyzantce i szkolnych podręcznikach. (PR, 1999)
-
Tadeusz Różewicz i Czesław Miłosz - wywiad rzeka Renaty Gorczyńskiej pt. "Dialogi Poetów" cz. 4 - wspomnienia z czasów studenckich w Krakowie. (PR, 1999)
-
Tadeusz Różewicz i Czesław Miłosz - wywiad rzeka Renaty Gorczyńskiej pt. "Dialogi Poetów" cz. 5 - o wzajemnym podziwie. (PR, 1999)
Czytaj także
Tadeusz Różewicz sam wpadł na pomysł, że chętnie porozmawiałby z Czesławem Miłoszem. Nagranie "Dialogi poetów" (jedyny wywiad z Tadeuszem Różewiczem w archiwum Polskiego Radia!) zostało zarejestrowane latem 1999 roku w Krakowie. Spotkanie zorganizowała i rozmowę z poetami prowadziła Renata Gorczyńska.
Obu poetów bardzo rozbawiło pytanie, czy wyobrażają sobie, że ich życie potoczyłoby się odwrotnie: Tadeusz Różewicz zostaje poetą emigracyjnym, a Czesław Miłosz walczyłby w partyzantce? Twierdzą, że odpowiedź na takie pytanie zajęłaby im bardzo, bardzo dużo czasu.
Obaj (mówiąc do siebie zawsze w formie Pan) wspominali swoje pierwsze lektury (baśnie braci Grimm i Andersena) i to, jak przecinały się ich ścieżki, jeszcze w latach 30. Rozmawiali o ideałach kobiecego ciała, o szacunku dla siebie, o studenckich wybrykach w Krakowie, o tym, jak swoje pierwsze wiersze pokazywali Jarosławowi Iwaszkiewiczowi.
Podśpiewywali dziecięce piosenki, w ich rozmowie zabawna anegdota goni anegdotę, gęsto płyną nazwiska wspólnych znajomych. Krótko mówiąc, poeci świetnie się ze sobą czuli w ten letni dzień.
usc/jp