Kiedy w 1969 roku Neil Armstrong i Buzz Aldrin wrócili na Ziemię z księżycowej misji Apollo 11, część pyłu zebranego na powierzchni naszego satelity NASA przekazała Melvinowi Calvinowi z University of California w Berkeley.
Noblista w dziedzinie chemii z 1961 roku podzielił próbkę ważącą 68 gramów między swoich współpracowników i zlecił przebadanie jej pod kątem obecności związków węgla. Później próbki zebrał i odesłał do NASA.
Do agencji kosmicznej wróciło jednak tylko 50 gramów pyłu. Uznano wówczas, że reszta „rozeszła się” w związku z samym procesem badań. Jak się później okazało, 3 gramy pyłu trafiły do 20 próbówek, które z kolei zapakowano do szczelnego słoja. Zawartość słoja opisano i oznaczono datą 24 lipca 1970 roku. Próbówki przeleżały tam nietknięte do kwietnia br., kiedy natrafiła na nie pracująca w magazynach Lawrence Berkeley National Laboratory archiwistka Karen Nelson, która przekazała je do podległego NASA ośrodka Lyndon B. Johnson Space Center w Houston w Teksasie.
Obok słoja zachował się też artykuł z 1971 roku z pisma „Proceedings of the Second Lunar Science Conference”, poświęcony wynikom badań związków węgla w próbkach przywiezionych przez misje Apollo 11 i 12.
Galeria: dzień na zdjęciach >>>
PAP/mk
