Żużlowcy Unii Leszno zostali drużynowymi mistrzami Polski. Po 11 wyścigach rewanżowego spotkania z Falubazem Zielona Góra prowadzili 39:27, co zapewniało im zwycięstwo w finałowym dwumeczu. Po tym biegu sędzia zakończył zawody z powodu deszczu.
Pierwszy mecz, w Zielonej Górze, Unia wygrała 51:39.
Unia Leszno - Falubaz Zielona Góra 39:27.
Punkty:
Unia Leszno: Jarosław Hampel 8 (3,2,3), Janusz Kołodziej 8 (2,3,3), Damian Baliński 6 (3,1,2), Leigh Adams 6 (3,1,1,1), Jurica Pavlic 6 (2,2,2,0), Troy Batchelor 4 (0,0,2,2), Sławomir Musielak 1 (1).
Falubaz Zielona Góra: Greg Hancock 7 (2,2,3,d), Rafał Dobrucki 6 (1,0,2,3), Patryk Dudek 5 (3,0,1,1), Fredrik Lindgren 4 (1,3,0), Piotr Protasiewicz 4 (1,3,d), Niels Kristian Iversen 1 (0,u,1), Aleksandr Loktajew 0 (0).
Najlepszy czas dnia uzyskał Janusz Kołodziej - 58,91 s - w piątym wyścigu. Sędziował Leszek Demski. Widzów 2 500.
Blisko 25 tysięcy kibiców w Lesznie świętowało 13. tytuł drużynowego mistrza Polski. Żużlowcy Unii w rewanżowym spotkaniu finałowym ekstraligi pokonali Falubaz Zielona Góra 39:27.
Leszno spotkaniem meczem o złoty medal żyło już od kilku dni. Niebiesko-białe flagi na samochodach, na balkonach domów przypominały o nadchodzącym wielkim finale. Już przed godzinę przed meczem leszczyński stadion wypełniony był do ostatniego miejsca. Wiele osób spod klubowych kas odeszło z kwitkiem.
Na torze emocji nie brakowało, ale wysoka wygrana Unii w pierwszym meczu w Zielonej Górze (51:39), sprawiła, że tylko jakaś katastrofa mogłaby odebrać gospodarzom mistrzowski tytuł. Pierwsze dwa wyścigi zakończyły się remisami - najpierw bieg młodzieżowy wygrał zielonogórzanin Patryk Dudek, a w kolejnym starcie za Jarosławem Hampelem zameldowała się para gości Greg Hancock i Rafał Dobrucki.
Kolejne wyścigi to już popis leszczynian. Najmocniejsza para Unii Janusz Kołodziej, Damian Baliński nie zawodziła, a podwójne zwycięstwo przywieźli Leigh Adams i Jurica Pavlić. Po pięciu biegach gospodarze wygrywali już 20:10. Koronację Unii mogła odroczyć jedynie pogoda. Kilkanaście minut po rozpoczęciu spotkania nad Lesznem rozpętała się ulewa, ale arbiter Leszek Demski sprawnie doprowadził zawody do finału.
W międzyczasie żużlowcy Falubazu w strugach deszczu zaczęli radzić sobie coraz lepiej. W ósmym wyścigu Hancock z Dobruckim pokonali Pavlicia i Adamsa 5:1 i przewaga miejscowych zmalała do czterech "oczek" (26:22). Nadzieje gości na korzystny wynik prysły bardzo szybko, gdyż po chwili klasę pokazał wicelider cyklu Grand Prix Hampel, który z Troyem Batchelorem przywiózł komplet punktów.
Losy mistrzowskiego tytułu zostały przesądzone w 11 wyścigu. Unia miała już 39 punktów, a arbiter po krótkiej konsultacji z kierownikami obu ekip uznał, że nie ma sensu dalej rywalizować w tak fatalnych warunkach.
Mimo ulewy, nikt nie opuszczał stadionu, a kibice Unii oraz Falubazu podziękowali swoim zawodnikom za udany sezon. Nie mogło zabraknąć tradycyjnego spalenia marynarki prezesa najlepszej drużyny w kraju. Główny sternik leszczyńskiego klubu Józef Dworakowski nie żałował jednak, że musiał pozbyć się górnej części garnituru. To drugi złoty medal wywalczony przez Unię za jego kadencji. Poprzednio leszczyńscy żużlowcy triumfowali w 2007 roku.
Finałowy mecz był wyjątkowy dla Leigh Adamsa. Australijczyk po 20 latach startów w Polsce w niedzielny wieczór po raz ostatni wystąpił w polskiej lidze. Za dwa tygodnie w Lesznie odbędzie się pożegnalny turniej zawodnika, który przez 15 sezonów reprezentował barwy Unii.
Lista drużynowych mistrzów Polski:
1948: PKM Warszawa
1949: LKM Leszno
1950: Unia Leszno
1951: Unia Leszno
1952: Unia Leszno
1953: Unia Leszno
1954: Unia Leszno
1955: Gwardia Bydgoszcz
1956: Górnik Rybnik
1957: Górnik Rybnik
1958: Górnik Rybnik
1959: Włókniarz Częstochowa
1960: Stal Rzeszów
1961: Stal Rzeszów
1962: Górnik Rybnik
1963: Górnik Rybnik
1964: Górnik Rybnik
1965: ROW Rybnik
1966: ROW Rybnik
1967: ROW Rybnik
1968: ROW Rybnik
1969: Stal Gorzów
1970: ROW Rybnik
1971: Polonia Bydgoszcz
1972: ROW Rybnik
1973: Stal Gorzów
1974: Włókniarz Częstochowa
1975: Stal Gorzów
1976: Stal Gorzów
1977: Stal Gorzów
1978: Stal Gorzów
1979: Unia Leszno
1980: Unia Leszno
1981: Falubaz Zielona Góra
1982: Falubaz Zielona Góra
1983: Stal Gorzów
1984: Unia Leszno (tytuł odebrano i nie wyłoniono mistrza)
1985: Falubaz Zielona Góra
1986: Apator Toruń
1987: Unia Leszno
1988: Unia Leszno
1989: Unia Leszno
1990: Apator Toruń
1991: Morawski Zielona Góra
1992: Polonia Bydgoszcz
1993: Sparta Wrocław
1994: Sparta Wrocław
1995: Sparta Wrocław
1996: Włókniarz Częstochowa
1997: Polonia Bydgoszcz
1998: Polonia Bydgoszcz
1999: Polonia Piła
2000: Polonia Bydgoszcz
2001: Apator Toruń
2002: Point S Polonia Bydgoszcz
2003: Top Secret Włókniarz Częstochowa
2004: Unia Tarnów
2005: Unia Tarnów
2006: Atlas Wrocław
2007: Unia Leszno
2008: Unibax Toruń
2009: Falubaz Zielona Góra
2010: Unia Leszno
dm, PAP