Poeta pośmiertnie został odznaczony przez prezydenta Bronisława Komorowskiego Krzyżem Orderu Odrodzenia Polski. List od prezydenta przeczytał ambasador polski w USA Ryszard Schnepf.
Według życzeń rodziny zmarłego Stanisława Barańczaka uroczystość była bardzo skromna. Nie zabrakło jednak na niej wspomnień z różnych momentów życia artysty, anegdot i opowieści związanych z działalnością dydaktyczną poety na uniwersytecie harvardzkim.
Urodzony w Poznaniu wybitny poeta i tłumacz Stanisław Barańczak zmarł 26 grudnia w swoim domu w Newtonville.
Stanisław Barańczak urodził się 13 listopada 1946 roku w Poznaniu. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza, gdzie później pracował jako wykładowca. Zadebiutował w wieku 19 lat utworem "Przyczyny zgonu" wydanym w miesięczniku "Odra". W 1968 roku ukazał się jego pierwszy tomik wierszy "Korekta twarzy". W 1973 roku uzyskał doktorat za rozprawę o twórczości Mirona Białoszewskiego.
Jako jeden z liderów "Pokolenia ‘68" w swojej twórczości dał świadectwo nie tylko przeżyciom Marca '68 i Grudnia ‘70, ale też codziennego życia w PRL. Od początku kreował nową poetykę, nazwaną "nowo-falową", którą cechowała demaskatorska postawa wobec języka propagandy.
STANISŁAW BARAŃCZAK - posłuchaj archiwalnych dźwięków w Radiach Wolności >>>
Poezja Barańczaka łączy w sobie wiele tradycji literackich: barokową stylistykę i typową dla romantyzmu postawę bohatera lirycznego, a także awangardowe podejście do pracy nad wierszem. Publikował pod wieloma pseudonimami, z których najbardziej znane to Barbara Stawiczak, Feliks Trzymałko i Szczęsny Dzierżankiewicz.
Sporą część dorobku Barańczaka stanowi praca przekładowa z języka angielskiego, rosyjskiego i litewskiego. Zmarły jest między innymi autorem tłumaczeń na język polski dramatów Szekspira.
Wielokrotnie był wymieniany jako kandydat do literackiej Nagrody Nobla.
Żegnamy Stanisława Barańczaka >>>
W czasach PRL Barańczak zaangażował się w działalność opozycyjną. W 1976 roku był wśród współzałożycieli Komitetu Obrony Robotników, złożył również podpis pod tzw. "Listem 59" - proteście intelektualistów przeciwko poprawkom do Konstytucji PRL, które ograniczały suwerenność Polski. W lutym 1977 roku w sfingowanym procesie skazano go za przekupstwo. Uczestniczył w głodówce w kościele św. Marcina w Warszawie, która była apelem o uwolnienie wszystkich ofiar wypadków czerwcowych i tych, którzy stanęli w ich obronie. Z powodu działalności w opozycji od 1977 roku Barańczaka objął zakaz druku, tego też roku został dyscyplinarnie zwolniony z pracy. W 1980 roku, wskutek interwencji "Solidarności", Barańczak odzyskał swoje stanowisko na UAM.
KOMITET OBRONY ROBOTNIKÓW - serwis specjalny >>>
W marcu 1981 roku wyjechał do Stanów Zjednoczonych z wykładami o literaturze polskiej. Po wprowadzeniu stanu wojennego pozostał w USA, gdzie na wydziale slawistyki Harvard University w Cambridge wykładał literaturę polską. Od 1983 roku był członkiem zespołu redakcyjnego czasopisma "Zeszyty Literackie" w Paryżu. W latach 1986-1990 był też redaktorem naczelnym "The Polish Review".
W listopadzie 2006 roku został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
x-news.pl, TVP
Zobacz galerię: DZIEŃ NA ZDJĘCIACH>>>
IAR, PAP, kk, bk, to