Kazimierz Wierzyński zatytułował cykl swoich opowieści "Pamiętnik poety". Jak sam stwierdził w pierwszej z tych gawęd: "Pamiętnik poety, jeśli nie ma być autobiografią, może być tylko pamiętnikiem wierszy. Istotnie każdy wiersz ma swoją historię albo przynajmniej historyjkę. Trudno zapamiętać wszystkie takie przygody literackie i trudno o wszystkich opowiadać, zwłaszcza jeśli wierszy jest dużo, a przecież nie mogę ukryć, że napisałem ich z górą sześćset".
Poeta zaczyna wspomnienia w 1907-mym roku, kiedy był uczniem gimnazjum w Stryju. Wtedy jako 13-stolatek napisał swój pierwszy wiersz. Ostatnie opowieści dotyczą września 1939 roku, gdy Wierzyński na zawsze wyjechał z Polski. W gawędach znajdziemy barwny obraz życia kulturalnego Polski międzywojennej. Pisarz przedstawił w tym cyklu portrety swoich przyjaciół i znajomych. Są to postaci zarówno z kręgów literackich - Staff, Żeromski Dąbrowska, Skamandryci, jak i z kręgów politycznych lub wojskowych - Piłsudski, Narutowicz, Wieniawa-Długoszowski. Te radiowe gawędy są źródłem do poznania biografii ich autora , ale stanowią też wyjątkowy dokument epoki, która minęła.
Po wielu latach od śmierci Wierzyńskiego ukazała się wersja książkowa tych radiowych opowieści zatytułowana "Pamiętnik poety". Jej edytor Paweł Kądziela napisał we wstępie: "Pisany z perspektywy ćwierć wieku trwającej emigracji "Pamiętnik poety" jest świadectwem przemian w widzeniu i ocenie własnego dzieła przez autora "Wolności tragicznej". Spojrzenie pisarza na twórczość przedwojenną przypomina wędrowca patrzącego na zdobyte przez siebie szczyty z przełęczy, która zaprowadziła go już na inne wzniesienia."
***
Tytuł audycji: Głosy z przeszłości
Przygotowała: Dorota Gacek
Data emisji: 11-15.02.2019
Godzina emisji: 12.45
mko