Część ilustracyjna karty zawiera portret Wincentego Witosa w tradycyjnym stroju chłopskim z polską flagą umieszczoną na lewej klapie, blisko serca. W znaku opłaty pocztowej umieszczono reprodukcję obrazu domu rodzinnego Witosa, udostępnionego przez Muzeum Wincentego Witosa w Wierzchosławicach. Emisji towarzyszy okolicznościowy datownik zawierający czterolistną koniczynę towarzyszącą polskiemu ruchowi ludowemu od 1931 roku. Jest to jeden z najstarszych symboli politycznych polskich partii politycznych. Kompozycja została stworzona przez Jana Konarzewskiego.
Wincenty Witos urodził się 21 stycznia 1874 roku w podtarnowskiej wsi Wierzchosławice. Jako lider ruchu ludowego pełnił funkcję przewodniczącego Polskiej Komisji Likwidacyjnej w 1918 roku, reprezentując polską władzę państwową w Galicji. Trzykrotnie był premierem, w latach: 1920-21, 1923, 1926. Podczas wojny z bolszewikami wydał słynną odezwę do chłopów, nawołując ich do wsparcia obrony kraju. Po zamachu majowym w 1926 roku Wincenty Witos podał się do dymisji, obawiając się zagrożenia dla Polski ze strony sąsiednich państw. Oskarżony o próbę obalenia rządu został aresztowany w 1930 roku, następnie skazany na półtora roku i osadzony w twierdzy brzeskiej, pozbawiony praw obywatelskich oraz odznaczeń, w tym Orderu Orła Białego przyznanego mu za rok 1920. W roku 1933 Wincenty Witos udał się na emigrację, skąd powrócił krótko przed wybuchem drugiej wojny światowej. W okresie okupacji konsekwentnie odmawiał współpracy zarówno z Niemcami, jak i Sowietami. Zmarł w 1945 roku w Krakowie.
Sejm ustanowił rok 2024 Rokiem Wincentego Witosa.
IAR/dad