Z tej okazji w dniach 21-23 lutego w Centrum Astronomicznym im. M. Kopernika PAN w Warszawie odbędzie się jubileuszowe seminarium. Udział w nim zapowiedziało ponad 90 uczestników z Polski i zza granicy.
Historia bazowych obserwacji meteorów sięga lat 30. XX wieku. Bardzo intensywnie rozwijały się w byłej Czechosłowacji, która przez wiele lat była liderem w tej dziedzinie badań.
Przełom XX i XXI wieku to czas, w którym co raz poważniej zaczęły dochodzić do głosu cyfrowe techniki rejestracji obrazu. Dawały one szanse na wydajną i tańszą detekcję meteorów. Polska Pracownia Komet i Meteorów (PKiM), działająca od 1987 roku polska organizacja miłośników obserwacji małych ciał Układu Słonecznego, od razu zainteresowała się technikami cyfrowymi. W roku 2003 narodził się pomysł, aby kamery wideo i aparaty fotograficzne rozlokować na terenie całego kraju i regularnie patrolować niebo nad Polską.
Na początku 2004 roku powstała pierwsza semi-automatyczna stacja fotograficzna bazująca na pięciu aparatach Canon T50.
Na pierwszy sukces nie przyszło długo czekać. Wieczorem, 20 lutego 2004 roku opisaną wcześniej stację fotograficzną na taras Stacji Obserwacyjnej Obserwatorium Astronomicznego UW w Ostrowiu wystawił Piotr Kędzierski. O godzinie 18.54 UT (czasu uniwersalnego) jeden z aparatów zarejestrował bolid o jasności porównywalnej z Księżycem w kwadrze.
Okazało się, że zjawisko to zostało sfotografowane także przez jedną z czeskich stacji. Połączenie polskich i czeskich danych zaowocowało wyznaczeniem trajektorii i orbity ciała, a także naukową publikacją.
Obecnie PFN liczy 19 stacji, w których działa 50 kamer wideo i 2 cyfrowe aparaty fotograficzne. Każdego roku sieć rejestruje około 40 000 meteorów, z których ponad 6000 jest zjawiskami bazowymi, dla których daje się obliczyć orbity i trajektorie w atmosferze.
(ew/PAP-Nauka w Polsce)
