Modele fizyczne opisują sukcesy Bolta

100 metrów w 9,58 sekundy to obecny rekord świata. Usain Bolt ustanowił go w 2009 roku w Berlinie. Modele wyjaśniają, jak sprinterowi się to udało.

Usain Bolt

Foto: PAP/EPA/KERIM OKTEN

Artykuł publikowany na łamach European Journal of Physics ma ambicje wyjaśnienia, co sprawia, że lekkoatleci są tak szybcy.

Według modelu matematycznego opublikowanego we wspomnianym artykule, Bolt pobił rekord świata, ponieważ udało mu się osiągnąć prędkość 12,2 m/s. Sprinter zużywał najwięcej mocy sekundę po starcie, kiedy biegł dopiero z połową prędkości - a to z powodu oporu powietrza.

Zespół badawczy odkrył też, że tylko niecałe 8 proc. energii mięśni Bolta było używane do ruchu, pozostałe 92 proc. - aby pokonywać opór powietrza. I właśnie umiejętność walki z oporem stanowi klucz do sukcesu.

Analiza masy ciała, wysokości i ciepłoty ciała Bolta wskazała, że współczynnik oporu aerodynamicznego Bolta był mniej korzystny niż w przypadku przeciętnego człowieka. - To pokazuje, jak niezwykłe są jego zdolności. Potrafi bić rekordy, chociaż nie jest tak aerodynamiczny jak inni ludzie - mówi Jorge Hernandez z Uniwersytetu Autonomicznego w Meksyku. - Wysiłek, jaki Bolt włożył w pokonanie opór aerodynamicznego w 2009 roku jest po prostu niewiarygodny.

John Barrow z Cambridge University analizuje z kolei mięśnie Bolta. Sprinter znany jest z tego, że startuje powoli, a potem musi nadrabiać zaległości. Analizy Barrowa wskazują, że włókna mięśniowe Bolta są bardzo gęste i reagują niezwykle szybko. Barrow uważa też, że Bolt może jeszcze poprawić swój czas, jeśli nauczy się szybciej reagować na strzał startowy, pobiegnie z wiatrem i na wyższej wysokości nad poziomem morza, gdzie opór powietrza jest mniejszy.

Trzeba dodać, że Bolt poprawił rekord o największy odcinek czasu od momentu wprowadzenia elektronicznego pomiaru czasu w 1968 roku.

(ew/bbc)