Galeria: I ciągle widzę ich twarze - Zdjęcie 11/25 - polskieradio.pl

Kanały internetowe

Historia

Serwisy historyczne

Radiowe Centrum Kultury Ludowej

Studio Reportażu Polskiego Radia

Orkiestra Polskiego Radia W Warszawie

Lektury Do Słuchania

Ramówka

Częstotliwości

Sklep

Szkolenia

Section1

POWRÓT

Section2

I ciągle widzę ich twarze

Wszystkie Fotografia z 1938 roku przedstawia Rachelę Kuczyńską z Gąbina, miasta, w którym jej rodzina mieszkała od wielu pokoleń. Wszyscy członkowie tej rodziny zginęli w warszawskim getcie i w Oświęcimiu. Racheli udało się zbiec do Rosji, gdzie spędziła 9 lat. Pozostawiła po sobie troje dzieci, które nigdy nie zapomną o matce. Foto: Album "I ciągle widzę ich twarze. Fotografia Żydów polskich", Fundacja Shalom, 1998

Hilda Glanz, żona prawnika z Cieszyna

Anna Schnepfowa, z domu Steiner.

Jankiel i Gołda Tencer, Wiśniowa Góra, 1955

Doktor Ludwig Israel Laszky. Okres międzywojenny

Odbitka ze szklanej kliszy znaleziona w Zduńskiej Woli

Jakub Zew Litman, nauczyciel w żydowskim gimnazjum koedukacyjnym i dyrektor siedmioklasowej państwowej szkoły powszechnej

Z prawej Jakub Zew Litman, nauczyciel i rabin z Kalisza

Z albumu rodzinnego Tendlerów ze Skały (niedaleko Ojcowa)

Nazwisko nieznane

Fotografia z 1938 roku przedstawia Rachelę Kuczyńską z Gąbina, miasta, w którym jej rodzina mieszkała od wielu pokoleń. Wszyscy członkowie tej rodziny zginęli w warszawskim getcie i w Oświęcimiu. Racheli udało się zbiec do Rosji, gdzie spędziła 9 lat. Pozostawiła po sobie troje dzieci, które nigdy nie zapomną o matce.

Mendel Kleinman w wojsku austriackim. Zginął na froncie rosyjskim w czasie I wojny. Jego syn Józef Kraus urodził się już po jego śmierci.

Lotte Bachner. Miała nawroty choroby psychicznej. Zastrzeliła ją rodzona siostra ze strachu, że nie zdoła zapewnić Lotte koniecznej opieki.

Ala Bryszowa, z domu Hildesheim, adwokatka. Żyła we Włocławku, zginęła razem z córką Janeczką z rąk hitlerowców w Warszawie w 1944 roku.

Ita Prywes w ogrodzie dziadka Chaima Rottenberga w Skryhiczynie nad Bugiem. Lata 20. Wojnę przeżyła w ZSSR. Mieszka w Warszawie.

Odbitka z klisz szklanej znalezionej w Radomsku.

Odbitka ze szklanej kliszy, wykonanej przez fotografa, który objeżdżał furmanką wsie w okolicach Dobromila w Galicji (dziś na terenie Ukrainy).

Moja matka, Maria Koper, w dniu ślubu (w czerwcu 1946) z Beniaminem (Yumą) Rozenbaumem – moim ojcem. Yuma Rozenbaum także pochodził z Białej Rawskiej i w czasie okupacji ukrywał się, z pomocą chłopów, w lasach. Należą do grupy 12 Żydów z Białej Rawskiej - jedynych ocalałych z 1000 osób, dzięki pomocy okolicznej ludności.

Zdjęcie to zrobiono w 1945 roku w Łodzi. Przedstawia ono moją matkę wraz z Marią Leczkowską (de domo Chorazkiewicz ), która aż do 1996 roku mieszkała w Warszawie na Saskiej Kępie. Była ona córką pana Chorazkiewicza, który wraz z pozostałymi członkami rodziny w szlachetnym odruchu serca uratował moją matkę, Marię Koper (po mężu Rozenbaum). Córka Lil

Chaim Kornblit mieszkał wraz z żoną i czwórką dzieci w Bychawie. I on, i prawie cała jego rodzina zginęła w Majdanku.

Josef Kornblit, syn Chaima, któremu udało się przetrwać w Rosji, gdzie był więziony w obozie, a następnie wcielony do Armii Czerwonej. W 1946 roku powrócił do Polski. Mieszkał w Łodzi i tam też umarł w 1971 roku. Jego syn, Wiktor, w 1964 roku wyjechał do Szwecji.

Koppel Haselnuss, syn Samuela Haselnussa i Dory von Tempelsman. Wywodził się z wielodzietnej rodziny ze Lwowa. Miał czterech braci: Lonka, Icka, Jozka i Hertza oraz dwie siostry: Tinkę i Salcię. Z całej rodziny jedynie on przetrwał wojnę, więziony w obozie dla jeńców wojennych w Swierdłowsku, w górach Uralu. Zdjęcie to otrzymaliśmy od córki Koppela

Josek Wasserman, syn Borucha Dawida Wassermana i Gitli Marii z rodziny Denmark, pozuje przed kamerą fotografa w uniformie więźnia Dachau, na krótko przed oswobodzeniem obozu. Cała rodzina Joska, włącznie z jego pierwszą żoną i ich małym synkiem, zginęła podczas wojny. Josek nie był w stanie opowiadać o zmarłej żonie i dziecku.