Autor:
Stanisław Ignacy Witkiewicz
Realizacja:
Barbara Okoń-Makowska
Inni współtwórcy:
Elżbieta Łukomska - wybór
Obsada:
Jarosław Gajewski
Trzeci tom korespondencji Witkacego z żoną zawiera 382 listy, pocztówki, karty pocztowe i telegramy z lat 1932-1935, w których otwarcie informuje on Jadwigę o wszystkich sprawach osobistych, nieustannych problemach ze zdrowiem, wielu podróżach w poszukiwaniu klientów Firmy Portretowej oraz kłopotach z realizacją planów twórczych. Pisze wówczas pierwszą część powieści Jedyne wyjście, ale do dalszej pracy zniechęcają go nieudane starania o jej wydanie. Po siedmiu latach kończy w marcu 1934 roku sztukę Szewcy. Poświęca się przede wszystkim filozofii. Opracowuje ostateczną wersję tzw. główniaka, czyli traktatu Pojęcia i twierdzenia implikowane przez pojęcie Istnienia, w którym wykłada swój system filozoficzny (ukazuje się on drukiem w 1935 roku). Nawiązuje kilkuletnią współpracę z czasopismem "Zet" i publikuje tu liczne rozprawy filozoficzne i artykuły polemiczne.
Udało mu się ocalić małżeństwo z Jadwigą, z którą łączy go teraz głęboka przyjaźń. Powodem zmartwień staje się natomiast Czesława Oknińska-Korzeniowska, która raz po raz zrywa ich, trwający od roku 1929, związek, co Witkacy niezwykle mocno przeżywa. Doskwierają mu różne choroby i dolegliwości fizyczne, a dodatkowym utrapieniem są kłopoty związane z codziennym życiem pod jednym dachem (w willi "Witkiewiczówka") z ciotką i kuzynką, które nie cenią go jako artysty i krytycznie się o nim wypowiadają.
