Cała liturgia tego dnia koncentruje się na znaczeniu Sakramentu Ołtarza w życiu chrześcijan. Między lekcją a ewangelią odmawiana jest sekwencja „Chwal Syjonie Zbawiciela”, po odmówieniu której śpiewany jest hymn „Oto Hostia i Chleb Żywy”, pod koniec którego kapłan udziela w kościele błogosławieństwa Przenajświętszym Sakramentem. Cechą szczególną tego dnia jest eucharystyczna procesja do czterech ołtarzy, które często umieszczone są poza terenem kościelnym. Procesja wychodzi na ulice wsi i miast, aby dać świadectwo wiary i przywiązania do Jezusa eucharystycznego. Jak podaje jedna z pieśni, ułożona na święto Bożego Ciała, Zbawiciel „zagrody nasze widzieć przychodzi i jak się jego dzieciom powodzi”. Te radosne obchody mają na celu nieść błogosławieństwo Przenajświętszym Sakramentem do domów, miejsc pracy, na ulice i inne miejsca. Ołtarze są barwnie przyozdabiane kwiatami, obrazami o tematyce religijnej, motywami eucharystycznymi oraz brzózkami. Wierni obrywają gałązki brzózek z każdego z ołtarzy, a następnie ustawiają je za krzyżem w swoich domach lub wtykają w ziemię do swoich pól i ogródków jako znak Bożego błogosławieństwa i opieki dla plonów.
Na czele procesji idzie krzyż, latarnie, chorągwie i proporce, dzieci niosące poduszki i trzymające szarfy od chorągwi. Bezpośrednio przed Przenajświętszym Sakramentem, niesionym w monstrancji przez kapłana pod baldachimem, idą ministranci z kadzidłem oraz dziewczynki sypiące kwiatki. Za kapłanem idzie chór i w niektórych parafiach orkiestra dęta, które swoim śpiewem i akompaniamentem przewodniczą oprawie muzycznej uroczystości. Za nimi idą wierni, śpiewając eucharystyczne pieśni.
Przy każdym z ołtarzy śpiewana jest Ewangelia, odpowiednio według Mateusza, Marka, Łukasza i Jana. Najczęściej są to początki poszczególnych Ewangelii, aczkolwiek w niektórych parafiach śpiewane są perykopy związane z sakramentem Eucharystii. Czytanie Ewangelii przy każdym z ołtarzy ma przypominać o głoszeniu Dobrej Nowiny na cztery strony świata, do czego wezwany jest Kościół po Wniebowstąpieniu Pana Jezusa i Zesłaniu Ducha Świętego. Po odśpiewaniu Ewangelii przy każdym z ołtarzy śpiewana jest pieśń eucharystyczna. Na zakończenie procesja okrąża kościół i tuż przed drzwiami świątyni kapłan udziela błogosławieństwa Przenajświętszym Sakramentem na cztery strony świata. Następnie procesja wraca do kościoła i śpiewany jest dziękczynny hymn: „Ciebie Boga chwalimy”.
Przez następne osiem dni trwa oktawa Bożego Ciała, podczas której liturgia koncentruje się na Sakramencie Eucharystii. Codziennie odprawiane są msze święte, podczas których powtarza się śpiew sekwencji i hymnu z czwartkowej uroczystości, i nieszpory, na zakończenie których odbywa się procesja z Przenajświętszym Sakramentem wokół kościoła.
W czwartek na zakończenie oktawy Bożego Ciała w wielu parafiach odprawiany jest tzw. „Ostatni nieszpór”, podczas którego poświęcane są wianuszki uplecione z polnych ziół i kwiatów. Mają one służyć jako lekarstwo w chorobie ludzi i zwierząt oraz zapewnić Boże błogosławieństwo dla tegorocznych upraw.
Warto dodać, że w liturgii mariawickiej każdy czwartek jest dniem wotywnym dla uczczenia tajemnicy ołtarza, dlatego też w wielu parafiach tego dnia odprawiana jest tygodniowa adoracja Przenajświętszego Sakramentu, często rozpoczynająca się od porannej mszy świętej, a kończąca na wieczornych nieszporach.
W piątek po zakończeniu oktawy Bożego Ciała obchodzona jest uroczystość Najsłodszego Serca Jezusowego, od której cały miesiąc czerwiec bierze swoją specyfikę. Jest to święto, które przypomina o miłości Jezusa Chrystusa, z którego boku, przy śmierci, wypłynęła krew i woda, zdrój miłosierdzia Bożego dla świata, symbolizujący dwa sakramenty: chrztu i Eucharystii.
PRE
