Pas planetoid korzystny dla rozwoju życia
Występujący w odpowiednim miejscu pas okruchów sklanych - takich jak pas planetoid między Marsem i Jowiszem - może być czynnikiem sprzyjającym powstaniu życia na planetach wewnętrznych.
Wynika tak ze wspólnych badań NASA i brytyjskiego Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego. Przeprowadzili je stypendystka NASA Rebecca Martin z Uniwersytetu Colorado w Boulder oraz Mario Livio z Instytutu Naukowego Teleskopu Kosmicznego w Baltimore (Space Telescope Science Institute).
Martin i Livio przeanalizowali modele teoretyczne i archiwalne dane obserwacyjne dotyczące pozasłonecznych planet podobnych do Jowisza oraz dysków wokół młodych gwiazd, z których dopiero kiedyś rozwiną się planety. Okazuje się, że położenie pasa planetoid względem planet typu Jowiszowego bynajmniej nie jest przypadkowe. Jego wielkość i położenie mogą mieć wpływ na to, czy na planetach takich jak Ziemia rozwinie się życie. To zaskakujące, bo dotąd planetoidy uważane były raczej za śmiercionośne, chociaz naukowcy od dawna przypuszczają, że to na nich mogły trafić na Ziemię składniki, które stały się budulcem życia. Tu jednak nie ma sprzeczności. Życie na Ziemi mogło się pojawić, bo Jowisz „upilnował” mordercze asteroidy.
Biologiczna loteria zaczyna się, kiedy olbrzymia planeta podobna do Jowisza uformuje się blisko zewnętrznej krawędzi pasa planetoid. Jeśli - tak jak w naszym Układzie - olbrzym po powstaniu przesunie się nieco bliżej Słońca, nie przekraczając jednak pasa planetoid, szanse życia rosną. - Nasze badania wskazują, że niewiele z zaobserwowanych dotąd układów ma gigantyczne planety w odpowiednim miejscu, aby utrzymać przy sobie odpowiednio masywny pas planetoid i zwiększyć szanse przetrwania życia na pobliskich planetach skalistych - mówi Martin. - Pod tym względm nasz Układ wydaje się być dość niezwykły.
Oprócz scenariusza, który zaszedł w Układzie Słonecznym są jeszcze dwie możliwości. Jowisz w trakcie migracji swojej orbity mógł przejść przez obszar pasa planetoid i spowodować rozproszenie zebranej w pasie materii. Gdyby wielka planeta nie zbliżyła się do pasa, byłby on zbyt masywny, co spowodowałoby bardzo intensywne bombardowanie planet skalistych.
Duet przeanalizował 520 planet typu Jowiszowego, a tylko 19 znajdowało się za granicą pasa asteroid.
Wyniki badań zostały opublikowane w czasopiśmie „Monthly Notices of the Royal Astronomiczal Society: Letters”.
Wynika tak z badań, które przeprowadzili stypendystka NASA Rebecca Martin z Uniwersytetu Colorado w Boulder oraz Mario Livio z Instytutu Naukowego Teleskopu Kosmicznego w Baltimore (Space Telescope Science Institute).
Martin i Livio przeanalizowali modele teoretyczne i archiwalne dane obserwacyjne dotyczące pozasłonecznych planet podobnych do Jowisza oraz dysków wokół młodych gwiazd, z których dopiero kiedyś rozwiną się planety. Okazuje się, że położenie pasa planetoid względem planet typu Jowiszowego bynajmniej nie jest przypadkowe. Jego wielkość i położenie mogą mieć wpływ na to, czy na planetach takich jak Ziemia rozwinie się życie. To zaskakujące, bo dotąd planetoidy uważane były raczej za śmiercionośne, chociaż naukowcy od dawna przypuszczają, że to na nich mogły trafić na Ziemię składniki, które stały się budulcem życia. Tu jednak nie ma sprzeczności. Życie na Ziemi mogło się pojawić, bo Jowisz "upilnował" mordercze asteroidy.
Biologiczna loteria zaczyna się, kiedy olbrzymia planeta podobna do Jowisza uformuje się blisko zewnętrznej krawędzi pasa planetoid. Jeśli - tak jak w naszym Układzie - olbrzym po powstaniu przesunie się nieco bliżej Słońca, nie przekraczając jednak pasa planetoid, szanse życia rosną. - Nasze badania wskazują, że niewiele z zaobserwowanych dotąd układów ma gigantyczne planety w odpowiednim miejscu, aby utrzymać przy sobie odpowiednio masywny pas planetoid i zwiększyć szanse przetrwania życia na pobliskich planetach skalistych - mówi Martin. - Pod tym względem nasz Układ wydaje się być dość niezwykły.
Oprócz scenariusza, który zaszedł w Układzie Słonecznym, są jeszcze dwie możliwości. Jowisz w trakcie migracji swojej orbity mógł przejść przez obszar pasa planetoid i spowodować rozproszenie zebranej w pasie materii. Efekt: bomabrdowanie Ziemi. Gdyby wielka planeta nie zbliżyła się do pasa, byłby on z kolei zbyt masywny. Efekt: bardzo intensywne bombardowanie planet skalistych.
Duet przeanalizował 520 planet typu Jowiszowego, a tylko 19 znajdowało się za granicą pasa asteroid. Życie mogło zatem powstać tylko w 4 proc. przypadków.
(ew/PAP/NASA)
