Pająk, który lubi nieświeże zapachy, zwalczy malarię

Ostatnia aktualizacja: 19.02.2011 09:00

Lubiący zapach przepoconych skarpetek pająk skakun Evarcha culicivora może pomóc w walce z malarią. Dlaczego? Bo żywi się komarami, które ją roznoszą.

Czytaj także

Sztuczna pajęczyna

Ostatnia aktualizacja: 24.04.2009 10:32

Naukowcy wyprodukowali zmodyfikowaną pajęczynę, wzmocnioną wytrzymałymi metalami.

Wynalazek może być wykorzystany do produkcji nowoczesnych materiałów, między innymi dla potrzeb medycyny.

Nić pajęcza jest lżejsza i wytrzymalsza niż stal, toteż od dawna fascynuje naukowców. Ekspertów z niemieckiego instytutu Maxa Plancka dodatkowo zainspirowały owady, których szczęki czy żądła są naturalnie wzmocnione metalami. Zmodyfikowana nić jest powleczona warstwą cynku, tytanu lub aluminium. Jest dzięki temu wyjątkowo odporna na zerwanie czy deformacje.

Zdaniem niemieckich naukowców dzięki niej będzie można produkować sztuczne tkanki w tym stawy, więzadła, naczynia krwionośne i kości, a także nici chirurgiczne i wytrzymałe materiały tekstylne.

Badacze chcą teraz rozpocząć prace nad pajęczyną wzmocnioną sztucznymi tworzywami, takimi jak teflon. Specjalną publikację na ten temat zamieszcza najnowszy numer tygodnika Science.

Rafał Motriuk

Czytaj także

Największa sieć pajęcza na świecie

Ostatnia aktualizacja: 27.09.2010 11:00

Jest mocniejsza od kevlaru. Odkryto ją na Madagaskarze.

Jak donosi Journal of Arachnology, na Madagaskarze odkryto największą i najmocniejszą sieć pajęczą na świecie. Buduje ją nieznany wcześniej gatunek pająka, Caerostris darwini. Nici tego gatunku okazały się najmocniejszym materiałem biologicznym, jaki dotąd odkryto, mocniejszym nawet od kevlaru, z którego wykonuje się kamizelki kuloodporne. Długość odkrytej na Madagaskarze pajęczyny wynosi 25 m.

Jak wygląda pajak, który tka cos podobnego? Nie jest olbrzymem. Jego długość nie przekracza 2 cm (!). Jak się okazuje, tak wielka sieć jest mu potrzebna do łapania ważek. Caerostris darwini zajął bowiem niszę ekologiczną niewykorzystaną przez inne gatunki pająków. Pajęczyny snuje nad lustrem jeziora lub rzeki, przez co łapią się w nią głównie owady wodne.

Jak wyjaśniają badacze, sieć składa się z dwóch różnych rodzajów nici. Silniejsza wykorzystywana jest do mocowania pajęczyny na drzewach, a słabsza - do stworzenia spiralnego środka pajęczyny. Sieci snują głównie samice. Samce robią to przed osiągnięciem dojrzałości płciowej. Potem poświęcają się wyłącznie rozmnażaniu.

(ew/pap)

Zobacz więcej na temat: Madagaskar

Czytaj także

Pająki już nie straszą?

Ostatnia aktualizacja: 28.01.2011 06:00

Wbrew utrwalonym poglądom, lęk przed wężami i pająkami może nie być wrodzony - twierdzą naukowcy.

Hollywoodzkie filmy, takie jak "Arachnofobia" czy "Węże w samolocie", wykorzystują powszechny wśród ludzi lęk, jaki budzą te często jadowite zwierzęta. Lęk ten wydawał się dotychczas instynktowny, tymczasem może on być nabyty - wynika z analizy dotychczasowych badań, przeprowadzonej przez Vanessę Lobuje z Rutgers University, Davida H. Rakisona z Carnegie Mellon University oraz Judy S. DeLoache z University of Virginia.

Według jednej z teorii, jadowitość wielu węży i pająków sprawiła, że osobniki, które ich unikały miały większe szanse na doczekanie odpowiedniego wieku i rozmnażanie. Badania dotyczące ludzi i małp wykazały, że łatwiej nauczyć się bać rzeczy, które zagrażały bezpieczeństwu w toku ewolucji.

Na przykład Arne Ohman z Karolinska Institutet wykazał, że można nauczy ludzi kojarzyć wstrząs elektryczny zarówno z wężami i pająkami, jak kwiatami i grzybami - jednak w przypadku węży i pająków efekt jest znacznie trwalszy. Susan Mineka (Northwestern University) zaobserwowała, że choć małpy urodzone i wychowane w warunkach laboratoryjnych nie boją się węży, to łatwiej uczą się lęku przed tymi gadami niż lęku przed kwiatami czy królikami.

Autorzy nowej pracy pokazywali siedmiomiesięcznym niemowlętom jednocześnie dwa filmy - jeden pokazywał węża, drugi - słonia, który nie wydaje się groźny. Obu filmom towarzyszył zadowolony lub przestraszony głos. Słysząc przestraszony głos dzieci dłużej przyglądały się wężom, same jednak nie okazywały lęku.

Kolejny eksperyment - z udziałem trzylatków - polegał na oglądaniu na ekranie dziewięciu zdjęć. Węże były rozpoznawane szybciej niż kwiaty, żaby czy gąsienice. Dzieci, które nie bały się węży rozpoznawały je równie szybko, co te, u których lęk już się rozwinął. Wydaje się zatem, że to zdolność do szybkiego rozpoznawania węży i pająków jest wrodzona - i niezależna od lęku.

(ki)

Zobacz więcej na temat: dzieci judo niemowlę wychowanie