W rzeczywistym świecie nieskończoności nie ma

Bardzo często mówi się, że przyroda nie znosi próżni. Wydaje się jednak, że nie znosi nieskończoności.

Foto: NASA

Bo chyba nie jest nigdzie realizowana, bo wszystko z czym mamy do czynienia w przyrodzie jest skończone.

Już dawno temu filozofowie zdali sobie sprawę, że istnieją dwa rodzaje nieskończoności: potencjalna, czyli możliwa sobie do wyobrażenia, oraz aktualna, która jest realizowana w przyrodzie.

Oznacza to, że w wyniku jakiegoś pomiaru i jakiegoś procesu liczenia uzyskalibyśmy wynik, który byłby nieskończony. Tymczasem jeżeli zaczniemy liczyć ziarenka pasku na Ziemi, to w wyniku dostaniemy ogromną, ale skończona liczbę. Jeżeli zaczniemy mierzyć jakiekolwiek odległości, objętości i masy, to wynik zawsze będzie skończony. Dopiero rozwiązania niektórych równań fizyki, np. równań ogólnej Teorii Względności, dają odpowiedzi, które są równe nieskończoności. Takie miejsca nazywamy osobliwościami.

Wydaje się, że taka osobliwość powinna istnieć we wnętrzu Czarnej Dziury. Tam gęstość materii  powinna być nieskończona. Ale taka osobliwość zawsze jest zakryta horyzontem Czarnej Dziury. Nie można zajrzeć do jej wnętrza. Również z jej środka nic nie może się wydostać.  Nie można więc nawet wyobrazić sobie żadnego pomiaru, który dałby w wyniku tę nieskończoność.

Mówi się też, że Wszechświat jest nieskończony. Jeżeli spróbujemy zmierzyć jego rozmiar np. wysyłając promień radarowy i czekając aż odbity od końca Wszechświata powróci do nas, to nigdy się nie doczekamy. Bo on do tej nieskończoności będzie leciał przez nieskończony czas.

Większość fizyków i astronomów uważa, że choć potencjalne nieskończoności jak przestrzeń są wygodne do naszego wyobrażenia sobie jak Wszechświat jest zbudowany, to w rzeczywistym świecie nieskończoności nie ma. Żaden wynik nie będzie równy nieskończoności.